De vensterperiode voor HIV-tests verwijst naar de tijd tussen het moment waarop iemand met HIV is geïnfecteerd en het moment waarop de test de aanwezigheid van antilichamen of antigenen kan detecteren die specifiek zijn voor HIV. Tijdens de vensterperiode kan een persoon besmet zijn met HIV, maar toch negatief testen op het virus.

De standaard HIV-antilichaamtest kan in de meeste gevallen binnen 18 tot 45 dagen na infectie antilichamen tegen HIV detecteren. In zeldzame gevallen kan het echter tot zes maanden duren voordat antilichamen detecteerbaar worden. Daarom wordt een negatief HIV-antilichaamtestresultaat na 6 maanden (180 dagen) na een mogelijke blootstelling doorgaans als overtuigend beschouwd.

Als u in de loop van 17 jaar blootstelling zes negatieve HIV-tests heeft gehad, is het zeer onwaarschijnlijk dat u HIV-positief bent. De kans dat alle zes tests vals-negatief zijn, is extreem laag. Het is echter belangrijk op te merken dat als u recent een mogelijke blootstelling heeft gehad, het raadzaam is om de juiste periode te wachten voordat u zich opnieuw laat testen om nauwkeurige resultaten te garanderen.

Het is altijd een goede gewoonte om tijdens seksuele activiteit de juiste beschermende maatregelen te nemen, zoals condooms, en om u regelmatig te laten testen als u zich zorgen maakt over mogelijke blootstelling aan HIV.