Het functieverlies van één type kegelcel in het oog, een aandoening die bekend staat als kegelmonochromatie, zou resulteren in een tekort aan kleurenzicht of kleurenblindheid. De specifieke effecten zijn afhankelijk van welk type kegelcel wordt aangetast:

Verlies van gevoelige (S) kegeltjes met korte golflengte (Protanopia):

- Onvermogen om onderscheid te maken tussen rode en groene kleuren.

- Moeite met het zien van tinten rood en groen, vooral bij weinig licht.

- Rode en oranje kleuren kunnen verschijnen als bruin- of grijstinten.

- Verminderde gevoeligheid voor blauw licht.

Verlies van gevoelige (M) kegels met middellange golflengte (deuteranopie):

- Onvermogen om onderscheid te maken tussen groene en rode kleuren.

- Moeite met het zien van tinten groen en rood, vooral bij weinig licht.

- Groene en rode kleuren kunnen verschijnen als bruin- of grijstinten.

- Verminderde gevoeligheid voor rood licht.

Verlies van gevoelige (L) kegeltjes met lange golflengte (Tritanopia):

- Onvermogen om onderscheid te maken tussen blauwe en gele kleuren.

- Moeite met het zien van tinten blauw en geel, vooral bij weinig licht.

- Blauwe en gele kleuren kunnen verschijnen als grijstinten of wit.

- Verminderde gevoeligheid voor violet en paars licht.

Kegelmonochromatie is een zeldzame aandoening, waarbij protanopie en deuteranopie de meest voorkomende typen zijn. Mensen met kegelmonochromatie ontwikkelen doorgaans strategieën om zich aan te passen aan hun tekort aan kleurenzicht, zoals meer vertrouwen op context- en helderheidsaanwijzingen om objecten te onderscheiden.