Fotoreceptoren zijn gespecialiseerde neuronen die verantwoordelijk zijn voor het detecteren van licht en het omzetten ervan in elektrische signalen die de hersenen kunnen interpreteren als zicht. De locatie van deze fotoreceptorcellen varieert tussen verschillende groepen dieren en zelfs binnen verschillende delen van het oog zelf. Dit zijn de belangrijkste locaties waar fotoreceptoren in het oog worden aangetroffen:

1. Netvlies:Bij de meeste gewervelde dieren, inclusief mensen, bevinden fotoreceptoren zich in het netvlies. Het netvlies is de binnenste laag van het oog en bevat verschillende lagen van verschillende soorten cellen, waarbij fotoreceptoren de buitenste laag zijn. Het netvlies kan verder worden onderverdeeld in twee gebieden op basis van de dichtheid en het type fotoreceptoren:

- Centraal netvlies (macula): De macula is het kleine, zeer gespecialiseerde gebied van het netvlies dat verantwoordelijk is voor centraal, gedetailleerd en scherp zicht. Het bevat een hoge concentratie kegelvormige fotoreceptoren (die verantwoordelijk zijn voor het zien van kleuren en fijne details) en een kleine depressie, de fovea centralis genaamd, het gebied met het scherpste zicht.

- Perifere netvlies: Het perifere netvlies omringt de macula en bestrijkt een breder gezichtsveld. Het bevat zowel kegelfotoreceptoren, vooral in het centrale deel, als staaffotoreceptoren, die talrijker zijn in de buitenste delen. Staven zijn verantwoordelijk voor het perifere zicht bij weinig licht, inclusief bewegingsdetectie.

2. Samengestelde ogen:Bij veel geleedpotigen, zoals insecten en schaaldieren, zijn de ogen samengesteld uit meerdere afzonderlijke eenheden, ommatidia genaamd, die samen een samengesteld oog vormen. Elk ommatidium bevat zijn eigen set fotoreceptorcellen.

3. Eenvoudige ogen (Ocelli):Sommige dieren, zoals sommige ongewervelde dieren, hebben eenvoudige ogen die ocelli worden genoemd. Deze lichtgevoelige structuren bestaan ​​uit een enkele fotoreceptorcel of een klein cluster fotoreceptorcellen.

Het is belangrijk op te merken dat de locatie en organisatie van fotoreceptoren aanzienlijk kunnen variëren tussen verschillende diersoorten, afhankelijk van hun specifieke ecologische niches en visuele vereisten.