Wanneer het menselijk oog niet meer werkt, wordt dit blindheid of verlies van gezichtsvermogen genoemd. Blindheid kan gedeeltelijk zijn, wanneer personen een zekere mate van visuele beperking hebben, of volledig, wanneer er geen lichtwaarneming is. De oorzaken van blindheid zijn gevarieerd en kunnen variëren van genetische aandoeningen tot verwondingen, ziekten en leeftijdsgebonden degeneratie.

Dit is wat er gebeurt als het menselijk oog niet meer werkt:

1. Verslechterd gezichtsvermogen: Naarmate het oog zijn functionaliteit verliest, wordt het vermogen om duidelijk te zien aangetast. Individuen kunnen last hebben van wazig zicht, verminderde scherpte en problemen bij het onderscheiden van objecten. Kleuren kunnen vervaagd lijken en het perifere (zij)zicht kan kleiner worden.

2. Lichtgevoeligheid: Het oog wordt gevoeliger voor licht, wat leidt tot ongemak en verblinding. Dit kan het een uitdaging maken om in helder verlichte omgevingen of zelfs overdag buiten te zijn.

3. Verlies van gezichtsscherpte: De gezichtsscherpte, die verwijst naar de scherpte en helderheid van het gezichtsvermogen, neemt geleidelijk af. Dit maakt het moeilijker om te lezen, gezichten te herkennen en gedetailleerde taken uit te voeren.

4. Nachtblindheid: Er kunnen problemen optreden bij weinig licht of 's nachts (nyctalopie). Dit gebeurt omdat het vermogen van het oog om zich aan te passen aan de duisternis wordt aangetast.

5. Scotoma's (blinde vlekken): In het gezichtsveld kunnen zich plekken met gezichtsverlies of blinde vlekken (scotomen) ontwikkelen. Deze blinde vlekken kunnen het centrale of perifere zicht verstoren en dagelijkse activiteiten zoals lezen, lopen en het herkennen van objecten beïnvloeden.

6. Totale blindheid: In gevallen van volledige blindheid verliezen individuen alle lichtwaarneming en kunnen ze niets zien. Sommige personen met totale blindheid kunnen echter nog steeds het vermogen behouden om de richting van een lichtbron aan te voelen of de sensatie van licht te ervaren (ook wel lichtperceptie genoemd).

7. Adaptieve mechanismen: De hersenen kunnen zich soms aanpassen aan verlies van gezichtsvermogen door meer te vertrouwen op de andere zintuigen, zoals gehoor en aanraking. Deze neuroplasticiteit stelt individuen in staat compenserende mechanismen te ontwikkelen om door hun omgeving te navigeren.

Het is belangrijk op te merken dat blindheid een diepgaande invloed kan hebben op de kwaliteit van leven van een persoon, inclusief zijn onafhankelijkheid en vermogen om dagelijkse taken uit te voeren. Vroegtijdige detectie, goede medische zorg en revalidatiediensten kunnen mensen met gezichtsverlies helpen zich aan te passen en hun resterende visuele vaardigheden te maximaliseren.