Mensen hebben gespecialiseerde kegelcellen in hun netvlies die verantwoordelijk zijn voor het kleurenzien. Er zijn drie soorten kegeltjes, elk gevoelig voor een ander golflengtebereik van licht. Deze kegeltjes zijn geconcentreerd in het centrale gebied van het netvlies, de macula genaamd, en zijn minder dicht opeengepakt in de perifere gebieden.

In het perifere zicht is de dichtheid van kegeltjes lager en worden de staafjes, die gevoeliger zijn voor lage lichtniveaus, overvloediger. Staafjes zijn niet kleurgevoelig, dus het perifere zicht is minder gevoelig voor kleur vergeleken met het centrale zicht. Er zijn echter nog steeds enkele kegeltjes aanwezig in de periferie, waardoor we kleuren kunnen waarnemen, zij het niet zo levendig of duidelijk als in het centrale zicht.

Daarom zien we wel kleuren in ons perifere zicht, maar de kleurwaarneming is minder nauwkeurig en kan gedempt of minder verzadigd lijken. Dit fenomeen houdt verband met de verdeling en dichtheid van kegelcellen in het netvlies en de specialisatie van de macula voor gedetailleerd en nauwkeurig kleurenzien.