Patiënten met retinale veneuze occlusie worden doorgaans gevolgd door middel van regelmatige oogonderzoeken om de progressie van de aandoening te volgen en de impact ervan op het gezichtsvermogen te beoordelen. Hier ziet u hoe patiënten met retinale veneuze occlusie worden gecontroleerd:

1. Gezichtsscherpte testen :Er wordt een gezichtsscherptetest uitgevoerd om de scherpte van het gezichtsvermogen van de patiënt te meten. Hierbij wordt op een gestandaardiseerde afstand een ooggrafiek gelezen om te beoordelen hoe goed de patiënt letters of symbolen van verschillende grootte kan zien. Veranderingen in de gezichtsscherpte kunnen de ernst en progressie van retinale veneuze occlusie aangeven.

2. Uitgezet oogonderzoek :Tijdens een verwijd oogonderzoek wordt de pupil verwijd met behulp van oogdruppels, zodat de zorgverlener de binnenkant van het oog kan onderzoeken, inclusief het netvlies, de macula en de oogzenuw. Dit onderzoek helpt bij het identificeren van eventuele afwijkingen, zoals bloedingen in het netvlies, wattenvlekken, maculair oedeem of schade aan de oogzenuw.

3. Fundusfotografie :Fundusfotografie omvat het maken van afbeeldingen met een hoge resolutie van het netvlies. Deze beelden bieden een gedetailleerd beeld van de bloedvaten in het netvlies, waardoor de zorgverlener de omvang van de occlusie van de retinale venen kan beoordelen en eventuele veranderingen in de loop van de tijd kan volgen.

4. Optische coherentietomografie (OCT) :OCT is een niet-invasieve beeldvormingstechniek die lichtgolven gebruikt om dwarsdoorsnedebeelden van het netvlies te maken. Het biedt gedetailleerde informatie over de lagen van het netvlies, inclusief de dikte van de macula en de aanwezigheid van eventuele vochtophopingen. OCT helpt bij het monitoren van maculair oedeem, een veel voorkomende complicatie van occlusie van de retinale venen.

5. Fluoresceïne-angiografie (FA) :FA is een diagnostische test waarbij een fluorescerende kleurstof in een ader in de arm wordt geïnjecteerd. Terwijl de kleurstof door de bloedbaan circuleert, worden de bloedvaten in het netvlies benadrukt. FA helpt bij het identificeren van gebieden met ischemie van het netvlies of een abnormale bloedstroom, evenals lekkage uit beschadigde bloedvaten.

6. Indocyanine Groene Angiografie (ICGA) :Net als FA is ICGA een diagnostische test waarbij gebruik wordt gemaakt van een infraroodkleurstof om de choroïdale circulatie te visualiseren. Het is met name nuttig in gevallen van occlusie van de centrale retinale vene, waarbij evaluatie van de choroïdale bloedstroom aanvullende informatie kan opleveren.

7. Amsler-rastertest :De Amsler-gridtest is een eenvoudig zelfcontrolehulpmiddel dat patiënten thuis kunnen gebruiken om eventuele veranderingen in hun centrale zicht te detecteren. Hierbij wordt naar een raster met rechte lijnen gekeken en eventuele vervormingen of ontbrekende gebieden gerapporteerd, die kunnen duiden op maculaire betrokkenheid.

8. Meting van intraoculaire druk (IOP) :IOP wordt gemeten tijdens oogonderzoek om de druk in het oog te beoordelen. Een verhoogde IOD kan in verband worden gebracht met occlusie van de retinale venen, vooral in gevallen van neovasculair glaucoom, een complicatie die bij sommige patiënten kan ontstaan.

9. Bloeddrukmonitoring :Patiënten met retinale veneuze occlusie kunnen ook een bloeddrukmonitoring ondergaan om hun systemische gezondheid te beoordelen. Hoge bloeddruk is een bekende risicofactor voor het ontwikkelen van retinale veneuze occlusie en kan de prognose ervan beïnvloeden.

De frequentie van de monitoring en de specifieke tests die worden uitgevoerd, kunnen variëren afhankelijk van de toestand van de individuele patiënt en de aanbevelingen van de zorgverlener. Regelmatige monitoring maakt het mogelijk om eventuele veranderingen of complicaties tijdig te detecteren, waardoor indien nodig passende aanpassingen aan het behandelplan mogelijk zijn.