Het idee van een levensevaluatie of ‘het leven dat voor je ogen flitst’ op het moment van overlijden is een veel voorkomend thema in de populaire cultuur en folklore, maar heeft geen basis in wetenschappelijk bewijs. Hoewel veel mensen melden dat ze tijdens bijna-doodervaringen (BDE's) een scala aan gedachten en emoties ervaren, kunnen de specifieke inhoud en volgorde van deze ervaringen sterk variëren en zijn ze niet consistent met het idee van een volledige en ordelijke levensevaluatie.

BDE's zijn subjectieve en persoonlijke ervaringen die moeilijk wetenschappelijk te bestuderen kunnen zijn, en de interpretatie ervan wordt vaak beïnvloed door culturele, religieuze en persoonlijke overtuigingen. Enkele mogelijke verklaringen voor de verscheidenheid aan BDE-ervaringen zijn:

Fysiologische veranderingen :BDE's kunnen verband houden met veranderingen in de hersenactiviteit die optreden tijdens kritieke levensgebeurtenissen, zoals bijna-doodervaringen of het vrijkomen van endorfines en andere chemicaliën.

Geheugenprocessen :BDE's kunnen gepaard gaan met de activering van geheugennetwerken in de hersenen, waardoor het gevoel ontstaat dat gebeurtenissen of momenten uit het verleden opnieuw worden beleefd.

Psychologische en emotionele reacties :BDE's kunnen worden veroorzaakt door intense emotionele reacties, zoals angst, ongerustheid of ontzag, die tot levendige en emotioneel geladen ervaringen kunnen leiden.

Culturele invloeden :Culturele en religieuze overtuigingen kunnen de manier bepalen waarop mensen BDE's interpreteren en ervaren, wat kan leiden tot overeenkomsten en verschillen in de gerapporteerde inhoud en volgorde van deze ervaringen in verschillende culturen.

Het is belangrijk om discussies over BDE's te benaderen met gevoel en begrip van de persoonlijke aard van deze ervaringen, omdat ze diepgaande en betekenisvolle gevolgen kunnen hebben voor de overtuigingen en het begrip van individuen over leven en dood.