Convergentie -insufficiëntie is een visie aandoening waarbij een persoon verhindert goed aanpassing van hun ogen op objecten als ze dichterbij komen . Symptomen van deze aandoening kan variëren van matig irriterend voor ernstig lastig. Op een gegeven moment , werd convergentie insufficiëntie stoornis gedacht aan een psychologisch probleem. Er is nu vastgesteld dat een legitieme medische binoculaire dysfunctie . Geschiedenis

convergentie insufficiëntie stoornis werd vaak over het hoofd gezien in het verleden voor een deel omdat het testen voor deze aandoening was geen onderdeel van de kindertijd en basisoog screening examens . Recent onderzoek heeft nieuw licht geworpen op de aandoening , wat resulteert in verhoging van het publiek.
Diagnose

Een persoon kan 20/20 vision hebben en nog steeds last van convergentie insufficiëntie stoornis . De beste manier om te controleren voor deze aandoening is door een grondig oogonderzoek door een optometrist die is opgeleid om binoculair zicht te testen door het gebruik van convergentie en accommodatie testen .
Symptomen

convergentie insufficiëntie stoornis kan leiden tot vermoeide ogen , hoofdpijn , wazig of dubbel zien , verlies van concentratievermogen , een gevoel van duizeligheid en andere problemen . Vaak mensen die lijden aan deze aandoening zal een oog dicht tijdens het lezen . De symptomen kunnen worden verergerd door langdurig lezen of dichtbij werk .
Patiënten

Er wordt geschat dat tussen de 3 en 5 procent van de bevolking van de Verenigde Staten lijdt tot op zekere hoogte van convergentie insufficiëntie stoornis. De aandoening is zeldzaam bij kinderen onder de leeftijd van 10 , maar met hogere eisen voor het lezen en andere naaste werkzaamheden in verband met school, is er een trend naar jongere mensen worden gediagnosticeerd met deze aandoening geweest .
Behandeling

Er zijn twee basistypen van behandelingen voor deze aandoening - actieve en passieve . Actieve behandeling wordt meestal uitgevoerd in de spreekkamer met huis ter ondersteuning van deze behandeling voorgeschreven oefeningen . Dit type van behandeling wordt beschouwd als de meest effectief . Passieve behandeling kan bestaan ​​uit het gebruik van prismatische bril. Hoewel dit blijkt effectief in het verlichten enkele van de symptomen van de aandoening , het is geen genezing . Chirurgie is ook een alternatief , maar het wordt niet aangeraden door de National Eye Institute , tenzij alle andere behandelingen zijn mislukt .