In de dunne darm zijn er verschillende soorten sappen die een cruciale rol spelen bij de vertering en opname van voedingsstoffen. Deze sappen omvatten:

1. Pancreassap:

- Geproduceerd door de alvleesklier, bevat pancreassap een verscheidenheid aan enzymen die helpen bij het afbreken van koolhydraten, eiwitten en vetten.

- De belangrijkste enzymen in pancreassap zijn onder meer:

- Amylase:breekt koolhydraten af ​​tot suikers.

- Lipase:breekt vetten af ​​in vetzuren en glycerol.

- Proteasen (bijv. trypsine en chymotrypsine):breken eiwitten af ​​tot aminozuren.

2. Bil:

- Geproduceerd door de lever en opgeslagen in de galblaas, is gal een groenachtig gele vloeistof die helpt bij de vertering en opname van vetten.

- Gal bevat galzouten, die vetten emulgeren en ze afbreken in kleinere druppels die gemakkelijker door lipasen kunnen worden verteerd.

3. Succus Entericus:

- Ook bekend als darmsap, wordt succus entericus geproduceerd door de klieren langs de wanden van de dunne darm.

- Het bevat een verscheidenheid aan enzymen, waaronder:

- Enterokinase:Activeert trypsinogeen, een voorloper van het actieve protease trypsine.

- Peptidasen:helpen eiwitten af ​​te breken tot kleinere peptiden.

- Disaccharidasen (bijv. lactase, sucrase en maltase):breken disachariden (dubbele suikers) af tot monosachariden (enkele suikers).

4. Maagsap:

- Hoewel maagsap voornamelijk in de maag wordt geproduceerd, kan het ook in de dunne darm terechtkomen, vooral in de beginfase van de spijsvertering.

- Maagsap bevat zoutzuur, dat helpt bacteriën te doden en een zure omgeving creëert die nodig is voor de activering van bepaalde enzymen, waaronder pepsine, een protease die de eiwitvertering in de maag op gang brengt.

5. Water en elektrolyten:

- De dunne darm scheidt ook water en elektrolyten (natrium, kalium, bicarbonaat, enz.) af om een ​​goede vocht- en elektrolytenbalans te behouden en de opname van voedingsstoffen te vergemakkelijken.

Deze sappen zorgen gezamenlijk voor de noodzakelijke enzymen en voorwaarden voor de efficiënte afbraak en opname van koolhydraten, eiwitten en vetten in de dunne darm, waardoor het lichaam essentiële voedingsstoffen uit het geconsumeerde voedsel kan halen.