Het primaire organel dat verantwoordelijk is voor de intracellulaire vertering is het lysosoom. Lysosomen zijn membraangebonden zakjes die in dierlijke cellen worden aangetroffen en die een verscheidenheid aan spijsverteringsenzymen bevatten. Deze enzymen zijn in staat verschillende biomoleculen af ​​te breken, waaronder eiwitten, koolhydraten en lipiden.

Wanneer stoffen in de cel worden opgenomen via processen zoals endocytose of fagocytose, komen ze terecht in blaasjes die endosomen worden genoemd. Naarmate deze endosomen volwassen worden, versmelten ze met lysosomen en vormen ze grotere structuren die bekend staan ​​als secundaire lysosomen. Binnen deze secundaire lysosomen breken de spijsverteringsenzymen het verzwolgen materiaal af en zetten het uiteindelijk om in kleinere moleculen die de cel kan gebruiken.

Lysosomen spelen ook een rol bij het verwijderen van beschadigde of versleten organellen via een proces dat autofagie wordt genoemd. Tijdens autofagie omringen delen van het celmembraan ongewenste organellen, waardoor autofagosomen ontstaan. Deze autofagosomen versmelten vervolgens met lysosomen, wat leidt tot de afbraak en recycling van de ingesloten cellulaire componenten.

Samenvattend functioneren lysosomen als het intracellulaire spijsverteringssysteem van dierlijke cellen door afvalmaterialen, voedingsstoffen en versleten organellen af ​​te breken, waardoor de cellulaire homeostase behouden blijft.