Verschillende delen van de mond spelen een belangrijke rol bij het bevorderen van de spijsvertering. Hier zijn de belangrijkste structuren die betrokken zijn bij de beginfase van de spijsvertering:

Tanden: Tanden zijn het eerste contactpunt voor voedsel in de mond. Ze breken vast voedsel mechanisch af in kleinere stukjes, waardoor het oppervlak voor enzymen groter wordt om efficiënter te werken. De verschillende soorten tanden, waaronder snijtanden, hoektanden, premolaren en kiezen, hebben elk een specifieke functie bij het bijten, scheuren, malen en pletten van voedsel.

Tong: De tong is een spierorgaan dat verschillende functies vervult die verband houden met de spijsvertering. Het helpt voedsel met speeksel te mengen en vormt een zachte massa die een bolus wordt genoemd. Bovendien beweegt de tong de bolus rond de mond, waardoor de mechanische afbraak van voedsel wordt vergemakkelijkt en het in contact wordt gebracht met smaakpapillen voor smaakperceptie.

Smaakpapillen: Smaakpapillen zijn sensorische organen die zich op de tong en andere delen van de mond en keel bevinden. Ze detecteren verschillende smaken (zoet, zuur, bitter, zout en umami) en sturen signalen naar de hersenen, waardoor de voedselvoorkeuren en de speekselproductie worden beïnvloed.

Speeksel: Speeksel is een heldere vloeistof die wordt geproduceerd door de speekselklieren in de mond. Het bevat water, elektrolyten, slijm en verschillende enzymen, waaronder speekselamylase. Speekselamylase begint met de chemische vertering van koolhydraten, waarbij complexe zetmeelsoorten worden afgebroken tot eenvoudigere suikers. Slijm in speeksel helpt ook bij het smeren van voedsel, waardoor het gemakkelijker wordt om door te slikken.

Smaak: Het gehemelte is het gehemelte en bestaat uit het harde gehemelte (gevormd door de bovenkaak en de gehemeltebeenderen) en het zachte gehemelte (gevormd door spieren en bindweefsel). Het zachte gehemelte helpt voorkomen dat voedsel tijdens het slikken de neusholte binnendringt.

Epiglottis: De epiglottis is een flapachtige kraakbeenstructuur die zich aan de basis van de tong bevindt. Tijdens het slikken bedekt de epiglottis de opening van de luchtpijp (luchtpijp) om te voorkomen dat voedsel of vloeistof in de luchtwegen terechtkomt.

Keelholte: De keelholte is een gespierde buis die de mond- en neusholte verbindt met de slokdarm en het strottenhoofd. Het helpt de voedselbolus naar beneden in de slokdarm te stuwen door middel van ritmische spiersamentrekkingen die bekend staan ​​als peristaltiek.

Deze structuren in de mond werken samen om voedsel fysiek af te breken, te mengen met speeksel en de chemische vertering van koolhydraten op gang te brengen, waardoor het wordt voorbereid op verdere vertering in de maag en dunne darm.