Sondevoeding is een methode waarbij voeding via een sonde rechtstreeks in de maag of dunne darm wordt toegediend. Er zijn verschillende technieken voor sondevoeding, elk met zijn eigen voor- en nadelen. De keuze voor de techniek hangt af van de toestand van de patiënt, het gebruikte type slang en de voorkeur van de zorgverlener.

1. Bolusvoeding:

- Hierbij wordt met regelmatige tussenpozen, gewoonlijk elke 4-6 uur, een specifiek volume vloeibare formule via de tube toegediend.

- Zorgt voor een snelle levering van voedingsstoffen en kan worden gebruikt voor voeding op korte termijn of wanneer het spijsverteringsstelsel van de patiënt goed functioneert.

- Vereist geduld en medewerking van de patiënt, omdat het voedingsproces enige tijd kan duren.

2. Continue voeding:

- Betreft het leveren van een continue stroom vloeibare voeding in de maag of darmen gedurende een langere periode, doorgaans 12-24 uur.

- Zorgt voor een constante afgifte van voedingsstoffen en heeft de voorkeur als de patiënt bolusvoedingen moeilijk kan verdragen of een hoge caloriebehoefte heeft.

- Continue voeding kan episoden van braken en aspiratie helpen voorkomen en kan voor de patiënt comfortabeler zijn.

3. Intermitterende voeding:

- Betreft het leveren van het dagelijkse volume vloeibare voeding in meerdere afzonderlijke bolusvoedingen gedurende de dag.

- Biedt meer flexibiliteit en gemak dan continu voeren en maakt pauzes tussen de voerperioden mogelijk.

- Intermitterende voeding kan worden aangepast aan het activiteitenniveau en de voorkeuren van de patiënt.

4. Cyclische voeding:

- Het gaat om het afwisselen van perioden van continue voeding met perioden van rust.

- Streeft ernaar het natuurlijke patroon van eten en vasten na te bootsen, waardoor maaglediging mogelijk wordt en de darmmotiliteit wordt bevorderd.

- Cyclische voeding kan gunstig zijn voor patiënten met gastroparese of andere spijsverteringsstoornissen.

5. Zwaartekrachtvoeding:

- Maakt gebruik van de zwaartekracht om de vloeibare formule in de maag of darmen af ​​te leveren.

- De formulecontainer wordt boven de maag van de patiënt geplaatst en de sonde wordt aangesloten op de container en de voedingssonde van de patiënt.

- Zwaartekrachtvoeding is een eenvoudige en kosteneffectieve methode, maar vereist wel monitoring om over- of ondervoeding te voorkomen.

6. Pompvoeding:

- Omvat het gebruik van een voedingspomp om de formule met een gecontroleerde snelheid af te geven.

- Pompen kunnen worden geprogrammeerd om bolus-, continue of intermitterende voedingen te geven.

- Pompvoeding biedt nauwkeurige controle over de snelheid en het volume van de toegediende formule, waardoor deze geschikt is voor patiënten met specifieke voedingsbehoeften of medische aandoeningen.

Het is belangrijk op te merken dat de keuze voor een sondevoedingstechniek moet worden gemaakt in overleg met een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg, op basis van de behoeften en medische geschiedenis van de individuele patiënt.