Experiment:zetmeelvertering

Doelstelling:

Het doel van dit experiment is het observeren en bestuderen van het proces van zetmeelvertering met behulp van enzymen en het volgen van de veranderingen in de aanwezigheid van zetmeel in de loop van de tijd.

Materialen:

- 2 reageerbuisjes

- Waterbad of verwarmingsblok ingesteld op 37°C (lichaamstemperatuur)

- Jodiumoplossing (verdund)

- Benedictus' oplossing

- Zetmeeloplossing (1%)

- Speekselamylase-enzym (in vloeibare vorm)

- pH-indicatorstrips

- Stopwatch of timer

- Druppelaar

- Veiligheidsbril

Procedure:

1. Reageerbuisvoorbereiding:

- Label één reageerbuisje als 'Controle' en het andere als 'Enzym'.

2. Controle-instellingen:

- Voeg 5 ml zetmeeloplossing toe aan het reageerbuisje "Controle".

- Voeg vervolgens 5 ml water toe aan het reageerbuisje "Controle".

- Meng de inhoud van het reageerbuisje "Control" voorzichtig.

3. Enzymconfiguratie:

- Voeg 5 ml zetmeeloplossing toe aan het reageerbuisje "Enzym".

- Voeg 5 ml speekselamylase-enzym toe aan het reageerbuisje "Enzym".

- Meng de inhoud van het reageerbuisje "Enzym" voorzichtig.

4. Incubatie:

- Plaats de reageerbuisjes "Control" en "Enzym" in het waterbad of verwarmingsblok ingesteld op 37°C.

- Zorg ervoor dat de reageerbuisjes in water zijn ondergedompeld om een ​​constante temperatuur te behouden.

5. Tijdsintervallen:

- Laat de reageerbuisjes gedurende bepaalde tijdsintervallen in het waterbad staan:0 minuten (begintoestand), 5 minuten, 10 minuten en 15 minuten.

6. Testen op zetmeel:

- Haal bij elk tijdsinterval de reageerbuisjes "Enzym" en "Controle" uit het waterbad.

- Voeg 2-3 druppels verdunde jodiumoplossing toe aan elke reageerbuis.

- Observeer de kleurveranderingen in beide reageerbuisjes.

- Jodium wordt blauwzwart in aanwezigheid van zetmeel.

7. Glucose testen:

- Haal bij elk tijdsinterval de reageerbuisjes "Enzym" en "Controle" uit het waterbad.

- Voeg 5 druppels Benedict's oplossing toe aan elke reageerbuis.

- Plaats de reageerbuisjes gedurende 2-3 minuten in het kokende waterbad.

- Observeer de kleurveranderingen in beide reageerbuizen.

- De oplossing van Benedictus wordt groen, geel, oranje of rood bij toenemende glucoseconcentraties.

8. pH-monitoring:

- Haal bij elk tijdsinterval de reageerbuisjes "Enzym" en "Controle" uit het waterbad.

- Gebruik een pH-indicatorstrip om de pH van de oplossingen in elke reageerbuis te meten.

9. Opmerkingen noteren:

- Noteer bij elk tijdsinterval de waarnemingen en kleurveranderingen in beide reageerbuisjes.

10. Herhaal het experiment:

- Herhaal het experiment om meerdere gegevenspunten te verkrijgen en consistentie in de resultaten te garanderen.

Verwachte resultaten:

- In de reageerbuis "Controle" blijft de jodiumoplossing gedurende het hele experiment blauwzwart, wat wijst op de aanwezigheid van zetmeel. De oplossing van Benedictus blijft blauw in het controlebuisje, wat aangeeft dat er geen glucose aanwezig is. De pH van de reageerbuis "Control" moet relatief stabiel blijven.

- In de reageerbuis "Enzym" zal de jodiumoplossing na verloop van tijd geleidelijk zijn blauwzwarte kleur verliezen, wat wijst op de afbraak van zetmeel door het speekselamylase-enzym. Naarmate de tijd verstrijkt, wordt de oplossing helderder of verandert deze in een lichtere kleur. De oplossing van Benedictus zal van kleur veranderen in groen, geel, oranje of rood, wat wijst op de aanwezigheid van glucose die wordt geproduceerd door de vertering van zetmeel. De pH van de reageerbuis "Enzym" kan licht dalen als gevolg van de productie van zuren tijdens de vertering.

Conclusie:

Het experiment demonstreert het proces van zetmeelvertering door het enzym speekselamylase. Door de kleurveranderingen in de aanwezigheid van jodium en de oplossing van Benedictus te observeren, kunnen we de afbraak van zetmeel in glucose volgen. Het monitoren van de pH-veranderingen biedt extra inzicht in de chemische veranderingen die optreden tijdens de spijsvertering. Dit experiment belicht de fundamentele principes van enzym-substraatinteracties en de rol van enzymen bij het afbreken van complexe koolhydraten tot eenvoudigere suikers.