Zowel onvolledige als complete spijsverteringssystemen vervullen de fundamentele functies van het afbreken van voedsel in kleinere moleculen die door het organisme kunnen worden opgenomen en gebruikt. Hier zijn enkele algemene overeenkomsten tussen onvolledige en complete spijsverteringssystemen:

Mechanische storing :Beide soorten spijsverteringssystemen maken gebruik van mechanische processen om voedsel af te breken. Onvolledige spijsverteringssystemen kunnen structuren zoals tanden of spiermaag gebruiken om voedsel fysiek af te breken, terwijl volledige spijsverteringssystemen gespecialiseerde structuren zoals de mond, slokdarm en maag gebruiken om voedsel mechanisch te verwerken.

Chemische afbraak :Zowel onvolledige als complete spijsverteringssystemen gebruiken enzymen om complexe voedselmoleculen chemisch af te breken in eenvoudiger componenten. Enzymen geproduceerd door verschillende organen en klieren in het spijsverteringsstelsel vergemakkelijken de afbraak van koolhydraten, eiwitten en lipiden in kleinere moleculen zoals glucose, aminozuren en vetzuren.

Absorptie :De opname van voedingsstoffen uit verteerd voedsel vindt plaats in zowel onvolledige als volledige spijsverteringssystemen. In beide gevallen vergemakkelijken gespecialiseerde structuren, zoals de dunne darm in volledige spijsverteringssystemen of de gastrovasculaire holte in onvolledige spijsverteringssystemen, de opname van voedingsstoffen in de bloedbaan.

Afvaleliminatie :Zowel onvolledige als complete spijsverteringssystemen beschikken over mechanismen om onverteerd voedsel en afvalproducten te elimineren. Onvolledige spijsverteringssystemen kunnen afval uitdrijven via dezelfde opening die wordt gebruikt om voedsel in te nemen, terwijl volledige spijsverteringssystemen gespecialiseerde structuren hebben, zoals de anus of cloaca, die zich toeleggen op het elimineren van afval.