Mechanische spijsvertering

- Kronken: De krachtige spieren in de maag trekken samen en ontspannen om het voedsel in kleinere stukjes te breken, waardoor het oppervlak groter wordt voor een beter contact met spijsverteringsenzymen en de spijsvertering wordt vergemakkelijkt.

- Mixen: De maagspieren genereren ook golven van samentrekkingen, bekend als peristaltische golven, die het voedsel met de maagsappen vermengen, waardoor een gelijkmatige verdeling en verdere afbraak van voedsel wordt gegarandeerd.

Chemische vertering

- Zuur milieu: De maag scheidt zoutzuur (HCl) af, waardoor een zeer zure omgeving ontstaat met een pH van ongeveer 1 tot 2. Deze zuurgraad doodt de meeste ingenomen micro-organismen om infecties te voorkomen.

- Maagenzymen: De maag geeft enzymen vrij zoals pepsine en maaglipase. Pepsine breekt eiwitten af ​​tot kleinere polypeptideketens, terwijl maaglipase sommige voedingsvetten afbreekt tot vetzuren. De belangrijkste vetvertering vindt echter plaats in de dunne darm.

Slijmbescherming

- Beschermlaag: De maagwand produceert slijm dat een beschermende barrière vormt tegen de zeer zure omgeving. Dit voorkomt zelfvertering en schade aan de maagwand.

Chyme-formatie

- Halfvloeibare stof: Het gedeeltelijk verteerde voedsel, vermengd met maagsappen en slijm, vormt een halfvloeibare substantie die chymus wordt genoemd. Het is klaar om te worden getransporteerd naar het volgende deel van het spijsverteringskanaal, de dunne darm.