Helicobacter pylori heeft verschillende mechanismen ontwikkeld om te overleven in de barre zure omgeving van de maag:

Urease-enzym:H. pylori produceert urease, een enzym dat ureum omzet in ammoniak. Hierdoor ontstaat een plaatselijke alkalische omgeving rond de bacteriën, waardoor het omringende maagzuur wordt geneutraliseerd.

Flagella:H. pylori is zeer beweeglijk vanwege de aanwezigheid van meerdere flagella. Hierdoor kunnen de bacteriën bewegen en de slijmlaag binnendringen die de maag bekleedt, waardoor enige bescherming wordt geboden tegen de zure omgeving.

Slijmkolonisatie:H. pylori kan zich hechten aan de slijmlaag die de maagwand bedekt en deze koloniseren. De slijmlaag fungeert als een fysieke barrière en beschermt de bacteriën verder tegen direct contact met maagzuur.

Zuurbestendige eiwitten:H. pylori produceert verschillende zuurbestendige eiwitten die hem helpen overleven bij lage pH-omstandigheden. Deze eiwitten beschermen de bacteriële celwand en cellulaire componenten tegen schade veroorzaakt door maagzuur.

Effluxpompen:H. pylori beschikt over effluxpompen die actief protonen (H+) uit de bacteriecel verdrijven. Dit helpt de bacteriën een vrijwel neutrale intracellulaire pH te behouden, waardoor de zure externe omgeving wordt tegengegaan.

Deze mechanismen zorgen ervoor dat H. pylori de zure omstandigheden van de maag kan weerstaan ​​en een aanhoudende infectie kan veroorzaken. Het is echter vermeldenswaard dat sommige H. pylori-stammen mogelijk beter bestand zijn tegen maagzuur dan andere, wat bijdraagt ​​aan hun vermogen om bij bepaalde personen te koloniseren en ziekten te veroorzaken.