Zetmeel is een complex koolhydraat dat bestaat uit lange ketens van glucosemoleculen. Om zetmeel voor energie te gebruiken, moet je lichaam het eerst afbreken tot glucose. Dit proces wordt spijsvertering genoemd.

De vertering van zetmeel begint in de mond, waar speekselamylase zetmeel in kleinere moleculen afbreekt. De amylase in speeksel is het meest actief bij een pH van 6,8, wat de pH van speeksel is. Zodra het zetmeel is afgebroken tot kleinere moleculen, kan het in de bloedbaan worden opgenomen en naar de cellen worden getransporteerd, waar het voor energie kan worden gebruikt.

Als zetmeel niet wordt verteerd, kan het niet in de bloedbaan worden opgenomen en voor energie worden gebruikt. Dit kan leiden tot een aantal gezondheidsproblemen, waaronder ondervoeding en gewichtsverlies.

Hier is een meer gedetailleerd overzicht van het proces van zetmeelvertering:

1. In de mond speekselamylase breekt zetmeel af in kleinere moleculen die dextrines worden genoemd.

2. In de maag worden de dextrinen verder afgebroken door maagzuur en pepsine, een protease dat eiwitten afbreekt.

3. In de dunne darm worden de dextrinen verder afgebroken door pancreasamylase, een ander enzym dat zetmeel afbreekt.

4. De glucosemoleculen die het gevolg zijn van de vertering van zetmeel, worden via de dunne darm in de bloedbaan opgenomen.

De glucosemoleculen worden vervolgens naar de cellen getransporteerd, waar ze kunnen worden gebruikt voor energie of kunnen worden opgeslagen voor later gebruik.