De primaire verspreidingsplaats binnen het spijsverteringsstelsel is de dunne darm. De dunne darm is het langste deel van het spijsverteringskanaal en is structureel ontworpen om de diffusie van voedingsstoffen in de bloedbaan te maximaliseren. Hier vindt diffusie plaats in de dunne darm:

1. Villi: Het binnenoppervlak van de dunne darm bevat miljoenen vingerachtige uitsteeksels die villi worden genoemd. Villi zijn bedekt met talrijke microscopische uitsteeksels, microvilli genaamd, die het beschikbare oppervlak voor diffusie verder vergroten.

2. Microvilli: Microvilli zijn kleine uitsteeksels met borstelranden die het oppervlak van de epitheelcellen aan de binnenkant van de dunne darm bedekken. Ze bieden een enorm oppervlak voor de diffusie van voedingsstoffen door het darmepitheel naar de bloedbaan.

3. Kleine kruispunten: De epitheelcellen van de dunne darm worden bij elkaar gehouden door gespecialiseerde kruispunten die tight kruispunten worden genoemd. Deze nauwe verbindingen creëren een semi-permeabele barrière die de diffusie van kleine moleculen, zoals voedingsstoffen, ionen en water, mogelijk maakt, terwijl de doorgang van schadelijke stoffen wordt beperkt.

4. Concentratiegradiënt: De dunne darm handhaaft een concentratiegradiënt, met een hogere concentratie aan voedingsstoffen in het darmlumen en een lagere concentratie in de epitheelcellen. Deze gradiënt vergemakkelijkt de beweging van voedingsstoffen door de darmwand door diffusie.

Door het diffusieproces worden essentiële voedingsstoffen, zoals glucose, aminozuren, vitamines en mineralen, via de villi en microvilli uit het verteerde voedsel in de bloedbaan opgenomen. Diffusie speelt een cruciale rol bij de opname van voedingsstoffen en helpt het lichaam te voorzien van de noodzakelijke bouwstenen voor groei, energieproductie en verschillende fysiologische processen.