Uitwerpselen zijn de vaste afvalstoffen die door het lichaam worden geproduceerd na het verteringsproces. Het bestaat uit onverteerd voedsel, bacteriën en andere afvalproducten. De samenstelling van de ontlasting kan variëren, afhankelijk van iemands dieet en gezondheid.

Hier zijn de belangrijkste componenten van ontlasting:

1. Water:Uitwerpselen bevatten een aanzienlijke hoeveelheid water, meestal variërend van 60% tot 80% van het gewicht.

2. Vezels:Vezels zijn het onverteerbare deel van plantaardig voedsel. Het voegt volume toe aan de ontlasting en helpt de stoelgang te reguleren.

3. Bacteriën:De menselijke darmen bevatten biljoenen bacteriën, waarvan er vele gunstig zijn voor de gezondheid. Deze bacteriën helpen voedsel te verteren en vitamines te produceren. Sommige van deze bacteriën worden via de ontlasting uitgescheiden.

4. Onverteerd voedsel:Sommige voedselbestanddelen kunnen niet volledig door het lichaam worden verteerd en passeren onverteerd het spijsverteringskanaal. Deze onverteerde voedseldeeltjes kunnen cellulose uit plantaardig voedsel, vetten en eiwitten bevatten.

5. Slijm:Het spijsverteringskanaal produceert slijm om de doorgang van voedsel en ontlasting te smeren. Een deel van dit slijm wordt via de ontlasting uitgescheiden.

6. Galpigmenten:Gal, een vloeistof geproduceerd door de lever, bevat pigmenten die bilirubine en biliverdine worden genoemd. Deze pigmenten geven de ontlasting hun karakteristieke bruine kleur.

7. Afvalproducten:Uitwerpselen bevatten ook verschillende afvalproducten, zoals ureum, creatinine en ammoniak, dit zijn stikstofhoudende afvalproducten die worden geproduceerd door het metabolisme van eiwitten.

De frequentie en consistentie van de stoelgang kan van persoon tot persoon variëren. Factoren zoals voeding, hydratatie en algehele gezondheid kunnen het uiterlijk en de samenstelling van ontlasting beïnvloeden. Het is belangrijk op te merken dat bepaalde veranderingen in de consistentie, kleur of frequentie van de ontlasting indicatief kunnen zijn voor onderliggende gezondheidsproblemen en moeten worden besproken met een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg als deze aanhouden of aanleiding geven tot bezorgdheid.