Maag

Uilen beschikken over een zeer gespierde proventriculus (een deel van de maag) waarin voedsel wordt opgeslagen en het fijnmalen (vermalen) van ingenomen materialen wordt vergemakkelijkt. De proventriculus is bekleed met een dikke laag spieren die samentrekken en ontspannen om het voedsel mechanisch in kleinere deeltjes af te breken. De uitgescheiden maagsappen zetten de chemische vertering op gang, en de verzachte massa gaat door het spijsverteringsstelsel.

Pellets

Vanwege de onverteerbaarheid van bepaalde componenten, zoals botten, vacht, veren en exoskeletten, worden de verzachte materialen vaak als pellets uitgebraakt. Pellets zijn een onderscheidend kenmerk van uilen en worden vaak aangetroffen in de buurt van hun slaap- of nestplaatsen. Deze pellets bieden waardevolle informatie voor biologen en onderzoekers, omdat ze het dieet van de uil kunnen onthullen en inzicht kunnen geven in de dynamiek van ecosystemen.

Dunne darm

Na het oprispen van de pellet verplaatst het resterende afgebroken voedselmateriaal zich verder de dunne darm in. Hier worden de voedingsstoffen van de verteerde prooi in de bloedbaan opgenomen via de villi (kleine, vingerachtige uitsteeksels) langs de darmwanden. Enzymen die worden uitgescheiden door de alvleesklier, de lever en de darmklieren helpen verder bij de opname van voedingsstoffen.

Dikke darm en cloaca

Alle onverteerde materie gaat door de dikke darm waar het een laatste extractie van water en elektrolyten ondergaat voordat het uiteindelijk via de cloaca wordt uitgestoten (een enkele opening die fungeert als de gemeenschappelijke uitlaat voor het spijsverterings-, urineweg- en voortplantingsstelsel bij vogels). Het gedehydrateerde, vaste afval wordt geëlimineerd als ontlasting.