De vertering van eiwitten is een complex proces waarbij verschillende stadia en organen van het spijsverteringsstelsel betrokken zijn. Hier is een algemeen overzicht van hoe eiwitten worden verteerd:

1. Maag :

- Wanneer je eiwitrijk voedsel eet, komen ze in de maag terecht.

- De maag scheidt maagsappen af ​​die zoutzuur (HCl) en een enzym genaamd pepsine bevatten.

- HCl creëert een zure omgeving die helpt het eiwit te denatureren, waardoor het zich ontvouwt en toegankelijker wordt voor enzymen.

- Pepsine is een protease dat de chemische afbraak van eiwitten in kleinere peptiden op gang brengt.

2. Dunne darm :

- Gedeeltelijk verteerde eiwitten uit de maag komen in de dunne darm terecht.

- De alvleesklier scheidt pancreassap af dat verschillende spijsverteringsenzymen bevat, waaronder proteasen zoals trypsine, chymotrypsine en elastase.

- Deze enzymen breken peptiden verder af tot kleinere aminozuren en dipeptiden.

- De dunne darm produceert ook enzymen zoals aminopeptidasen en dipeptidasen, die helpen bij het vrijmaken van individuele aminozuren uit peptiden.

3. Absorptie :

- De wanden van de dunne darm bevatten kleine vingerachtige uitsteeksels, villi genaamd, die het oppervlak voor absorptie vergroten.

- Aminozuren en kleine peptiden worden via verschillende transportmechanismen actief via het darmepitheel naar de bloedbaan getransporteerd.

4. Lever en alvleesklier :

- De lever en pancreas spelen een essentiële rol bij het eiwitmetabolisme en de regulering ervan.

- De lever helpt aminozuren te metaboliseren en te ontgiften, waardoor hun niveaus in de bloedbaan worden gereguleerd.

- De alvleesklier geeft hormonen vrij, zoals insuline en glucagon, die het eiwitmetabolisme en de opslag in het lichaam beïnvloeden.

Na opname kunnen aminozuren voor verschillende doeleinden worden gebruikt, waaronder het bouwen van nieuwe eiwitten, het repareren van weefsels, het synthetiseren van hormonen en enzymen en het leveren van energie wanneer koolhydraten en vetten onvoldoende zijn.

Het is belangrijk op te merken dat een goede vertering en opname van eiwitten afhankelijk is van een gezond spijsverteringsstelsel, inclusief de productie van voldoende spijsverteringsenzymen en het goed functioneren van de organen die betrokken zijn bij de vertering en opname.