Cellulaire vertering vindt plaats in de lysosomen, dit zijn membraangebonden organellen die bekend staan ​​als de ‘zelfmoordzakken’ van de cel. Het proces omvat verschillende stappen:

1. Endocytose:

- De cel neemt voedseldeeltjes op via endocytose, een proces waarbij het celmembraan het materiaal opslokt en een blaasje vormt.

- Fagocytose:dit type endocytose wordt gebruikt om vaste deeltjes, micro-organismen of puin op te nemen. Het celmembraan breidt zich uit en omhult het materiaal, waardoor een fagosoom ontstaat.

- Pinocytose:Ook wel 'celdrinken' genoemd. Bij pinocytose gaat het om de opname van vloeistofdruppeltjes en opgeloste moleculen door het celmembraan. Tijdens dit proces worden kleine blaasjes gevormd, pinosomen genaamd.

2. Lysosoomfusie:

- Zodra de endocytische blaasjes (fagosomen of pinosomen) zijn gevormd, versmelten ze met lysosomen, die spijsverteringsenzymen bevatten.

3. Enzymactie:

- Lysosomen bevatten een verscheidenheid aan hydrolytische enzymen, waaronder proteasen, lipasen, nucleasen en glycosidasen.

- Deze enzymen breken de ingenomen materialen, zoals eiwitten, koolhydraten, lipiden en nucleïnezuren, af tot eenvoudiger componenten die de cel kan gebruiken.

4. Exocytose (indien nodig):

- Na intracellulaire vertering kan er onverteerbaar afvalmateriaal achterblijven.

- De cel kan deze afvalproducten verwijderen via exocytose, waarbij het afval wordt opgesloten in een membraangebonden blaasje en naar het celmembraan wordt getransporteerd om buiten de cel te worden vrijgegeven.

Het verteren van voedsel op cellulair niveau levert essentiële voedingsstoffen, bouwstenen en energie op die nodig zijn voor celgroei, reparatie en verschillende cellulaire processen.