De vertering van vetten omvat verschillende stappen en enzymen:

- Emulgering: In de mond helpt het enzym linguale lipase sommige voedingsvetten af ​​te breken. Zodra het voedsel de maag bereikt, beginnen de karnen en de zure omgeving de vetten af ​​te breken.

- Lipolyse: In de dunne darm vindt het grootste deel van de vetvertering plaats. Wanneer vet de dunne darm binnendringt, vermengt het zich met galzouten die door de lever worden geproduceerd. Galzouten breken vetten af ​​in kleinere druppels en vormen zo een emulsie.

- Enzymatische afbraak: De alvleesklier scheidt enzymen af, lipasen genaamd, die een belangrijke rol spelen bij de vetvertering. Lipasen, waaronder pancreaslipase, breken de geëmulgeerde vetten af ​​tot vetzuren en glycerol.

- Micellevorming: Zodra de vetten in kleinere componenten zijn afgebroken, worden ze verspreid in de waterige omgeving van de dunne darm. Om hun opname te vergemakkelijken, vormen deze verbindingen structuren die micellen worden genoemd. Micellen bevatten aan de buitenkant wateroplosbare delen, die in wisselwerking staan ​​met de waterige omgeving, en aan de binnenkant vetoplosbare delen, die de vetzuren en glycerol bevatten.

- Absorptie: Micellen transporteren de vetzuren en glycerol naar de cellen langs de dunne darm. Hier worden vetzuren opgenomen in de darmcellen (enterocyten). Glycerol wordt afzonderlijk geabsorbeerd.

- Chylomicronvorming: In de enterocyten ondergaan vetzuren verschillende modificaties en combineren ze met andere moleculen om chylomicronen te vormen. Chylomicronen zijn kleine, met eiwit gecoate pakketjes die triglyceriden (vetzuren verpakt voor efficiënt transport) transporteren van de darmen naar andere weefsels door het hele lichaam.

- Vervoer: Chylomicronen worden door de enterocyten uitgescheiden in het lymfestelsel en komen uiteindelijk in de bloedbaan terecht. Ze reizen door de bloedbaan en leveren triglyceriden af ​​aan cellen in verschillende weefsels voor energieproductie of -opslag.

Dit proces zorgt ervoor dat ingenomen vetten worden afgebroken tot beter verteerbare componenten en uiteindelijk worden gebruikt als energiebron of worden opgeslagen voor later gebruik door het lichaam.