De opname van ijzer uit de voeding is een strak gereguleerd proces dat meerdere stappen omvat. Het merendeel van het ijzer in de voeding bevindt zich in de vorm van ijzer (Fe3+), dat niet gemakkelijk wordt opgenomen. Hieronder volgen de belangrijkste stappen bij de vertering en opname van ijzer:

1. Vermindering van ijzer :In de maag wordt ijzerijzer (Fe3+) door maagsappen, met name zoutzuur en het enzym maagascorbinezuur (vitamine C), gereduceerd tot ferro-ijzer (Fe2+). Deze reductie is essentieel voor de ijzeropname.

2. Binding aan maageiwitten: Eenmaal gereduceerd, bindt ferro-ijzer zich aan maageiwitten, zoals transferrine en lactoferrine. Deze eiwitten helpen het ijzer te beschermen tegen verdere oxidatie en vergemakkelijken het transport ervan naar de dunne darm.

3. Transport naar de dunne darm: De maaginhoud, inclusief de ijzer-eiwitcomplexen, wordt doorgegeven aan de dunne darm, voornamelijk de twaalfvingerige darm.

4. Vermindering en opname van penseelranden: In de twaalfvingerige darm bevat het borstelgrensmembraan van enterocyten (darmcellen) specifieke eiwitten die de opname van ferro-ijzer vergemakkelijken. Deze eiwitten omvatten de tweewaardige metaaltransporter 1 (DMT1), die ijzer over het borstelgrensmembraan naar de enterocyt transporteert.

5. Intracellulaire opslag en transport: In de enterocyt wordt ijzer opgeslagen in ferritine, een eiwit dat ijzer in een niet-giftige vorm vastlegt. Wanneer de ijzervoorraden in het lichaam laag zijn, komt er ijzer vrij uit ferritine en wordt het vanuit de enterocyt naar de bloedbaan geëxporteerd.

6. Exporteer naar de bloedbaan :IJzer wordt vanuit de enterocyt naar de bloedbaan getransporteerd door een eiwit dat ferroportine wordt genoemd. Ferroportine bevindt zich op het basolaterale membraan van de enterocyt en vergemakkelijkt de export van ferro-ijzer.

7. Oxidatie en binding aan transferrine: Eenmaal in de bloedbaan wordt ferro-ijzer snel terug geoxideerd tot ferri-ijzer (Fe3+). Deze oxidatie wordt vergemakkelijkt door het enzym ceruloplasmine. IJzerijzer bindt zich vervolgens aan transferrine, een plasma-eiwit dat ijzer door het lichaam naar verschillende weefsels en cellen transporteert.

De regulatie van de ijzerabsorptie is een complex proces waarbij verschillende hormonen en regulerende mechanismen betrokken zijn. Het lichaam controleert de ijzerabsorptie strak om de ijzerhomeostase te behouden en ijzertekort of ijzerstapeling te voorkomen.