De maag mengt het ingenomen voedsel en de maagafscheiding via verschillende gecoördineerde mechanismen:

1. Peristaltiek: Peristaltiek is een reeks onvrijwillige spiersamentrekkingen die plaatsvinden langs de wanden van de maag. Deze samentrekkingen beginnen vanaf het bovenste deel van de maag (fundus) en gaan naar beneden richting het onderste deel (antrum). Peristaltiek helpt de maaginhoud te mengen en voort te stuwen, waardoor de initiële mechanische vertering van voedsel wordt vergemakkelijkt.

2. Retroperistaltiek: In bepaalde gevallen kunnen omgekeerde peristaltische golven optreden, bekend als retroperistaltiek. Deze contracties bewegen in de tegenovergestelde richting, van het antrum naar de fundus. Retroperistaltiek kan helpen gedeeltelijk verteerd voedsel weer in contact te brengen met de maagsappen voor verdere vermenging en vertering.

3. Maagwandspieren: De maag heeft drie lagen gladde spieren in de wand:de buitenste longitudinale spierlaag, de middelste cirkelvormige spierlaag en de binnenste schuine spierlaag. Deze spierlagen trekken samen en ontspannen op een gecoördineerde manier, waardoor kolkende bewegingen ontstaan ​​die de voedseldeeltjes verder mengen en afbreken.

4. Antraal slijpen: Het antrum, het onderste deel van de maag, heeft dikkere spierwanden vergeleken met de fundus. De sterke samentrekkingen in het antrum genereren een malende werking die helpt grotere voedseldeeltjes in kleinere af te breken, waardoor het oppervlak groter wordt voor een betere vertering en opname van voedingsstoffen.

5. Maagsappen: De maag scheidt ook maagsappen af, die helpen bij het verteringsproces. Maagsappen bevatten zoutzuur (HCl), pepsine en slijm. HCl creëert een zure omgeving die micro-organismen doodt die via het voedsel worden ingenomen, terwijl pepsine, een eiwitverterend enzym, de eerste afbraak van voedingseiwitten op gang brengt. Slijm helpt de maagwand te beschermen tegen de zure omstandigheden.

De mengwerking van de maag, gecombineerd met de chemische werking van maagsappen, breekt het voedsel geleidelijk af tot een halfvloeibare substantie die chymus wordt genoemd. Chyme wordt vervolgens doorgegeven aan de dunne darm voor verdere vertering en opname van voedingsstoffen.