Bovendien scheidt de maag bicarbonaationen (HCO3-) af die helpen de zure omgeving te neutraliseren. Bicarbonaationen reageren met waterstofionen (H+), het hoofdbestanddeel van maagzuur, om water (H2O) en kooldioxide (CO2) te vormen. Dit proces draagt bij aan het behoud van een iets minder zuur milieu in de maag.
Bovendien heeft de maag nauwe verbindingen tussen de epitheelcellen, waardoor een sterke en ondoordringbare barrière ontstaat. Deze nauwe kruispunten voorkomen de terugstroom van zure afscheidingen en dragen bij aan de algehele bescherming van de maagwand.
Een ander beschermend mechanisme omvat de regeneratie en het afstoten van maagepitheelcellen. De cellen aan de binnenkant van de maag hebben een snelle omloopsnelheid en er worden voortdurend nieuwe cellen geproduceerd om oude of beschadigde cellen te vervangen. Deze voortdurende vernieuwing van de maagwand helpt bij het behouden van de integriteit en weerstand tegen zuur.
Prostaglandinen, een soort hormoonachtige stoffen die in de maag worden geproduceerd, spelen ook een rol bij de bescherming van de maagwand. Prostaglandinen stimuleren de productie van slijm, bevorderen de bloedtoevoer naar de maag en helpen bij het handhaven van de integriteit van de epitheelbarrière, waardoor aanvullende afweermechanismen tegen maagzuur worden geboden.
Over het geheel genomen zorgt een combinatie van slijmproductie, bicarbonaatafscheiding, nauwe verbindingen, celregeneratie en prostaglandine-activiteit ervoor dat de menselijke maag de barre zure omgeving kan weerstaan die nodig is voor de vertering van voedsel zonder zelfbeschadiging te veroorzaken.
Gezondheid en ziekte © https://www.gezond.win