Het spijsverteringsstelsel en het skeletstelsel zijn met elkaar verbonden en werken op verschillende manieren met elkaar samen:

1. Ondersteuning: Het skeletsysteem biedt structurele ondersteuning en bescherming voor de buik- en bekkenorganen, inclusief de spijsverteringsorganen. De botten en spieren van de ribbenkast, wervels en het bekken creëren een beschermend raamwerk dat de spijsverteringsorganen omhult en ondersteunt, waardoor hun juiste positie en functie behouden blijft.

2. Opslag van voedingsstoffen en metabolisme: Het skeletsysteem is betrokken bij de opslag en afgifte van mineralen, waaronder calcium en fosfor, die essentieel zijn voor de spijsvertering en het metabolisme van voedingsstoffen. Calcium speelt een cruciale rol bij de regulatie van spiercontracties, inclusief die welke betrokken zijn bij het spijsverteringsproces. Een goede mineralisatie van de botten zorgt ervoor dat de spieren het nodige calcium hebben om effectief te kunnen functioneren tijdens de spijsvertering.

3. Botgroei en -ontwikkeling: De opname door het spijsverteringsstelsel van voedingsstoffen zoals vitamine D, calcium en fosfor is essentieel voor de groei en ontwikkeling van botten. Deze voedingsstoffen zijn essentieel voor de botmineralisatie, waardoor de botdichtheid en sterkte toenemen. Een adequate inname en juiste opname van deze voedingsstoffen ondersteunen een gezonde botvorming en -behoud gedurende het hele leven.

4. Hormonale regulatie: Het spijsverteringsstelsel en het skeletstelsel worden beïnvloed door verschillende hormonen, waarvan sommige door de spijsverteringsorganen zelf worden geproduceerd. Het hormoon gastrine, geproduceerd door de maag, stimuleert bijvoorbeeld de afgifte van zoutzuur en spijsverteringsenzymen, wat helpt bij de vertering van voedsel. Bovendien zijn hormonen die betrokken zijn bij de calciumregulatie, zoals parathyroïdhormoon (PTH) en calcitonine, betrokken bij het behouden van de gezondheid van de botten en beïnvloeden ze de opname en het gebruik van calcium door het spijsverteringsstelsel.

5. Mechanische interacties: De bewegingen van het spijsverteringsstelsel, zoals peristaltiek en segmentatie, omvatten de gecoördineerde samentrekkingen van spieren. Deze spieracties zijn afhankelijk van de spieraanhechtingen van het skelet om de beweging van voedsel door het spijsverteringskanaal te vergemakkelijken.

Over het algemeen hebben het spijsverteringsstelsel en het skeletstelsel een wederkerige relatie, waarbij ze elkaars functies wederzijds beïnvloeden. Een goede ondersteuning van het skelet en de opname van voedingsstoffen dragen bij aan een efficiënte spijsvertering en een efficiënt gebruik van voedingsstoffen, terwijl de gezondheid van het skelet afhangt van het vermogen van het spijsverteringsstelsel om essentiële mineralen en voedingsstoffen te absorberen.