Slikken speelt een cruciale rol bij het op gang brengen van het verteringsproces. Wanneer je voedsel doorslikt, begint er een reeks mechanische en chemische veranderingen die het voedsel afbreken in eenvoudiger stoffen die het lichaam kan opnemen. Hier leest u hoe slikken helpt bij de spijsvertering:

1. Initiatie van peristaltiek: Slikken veroorzaakt een reeks spiersamentrekkingen die bekend staan ​​als peristaltiek. Deze onwillekeurige spierbewegingen stuwen voedsel uit de slokdarm, die de mond met de maag verbindt, naar beneden in de maag. Peristaltiek creëert een golfachtige beweging die het voedsel langs het spijsverteringskanaal naar voren duwt.

2. Mengen met speeksel: Tijdens het kauwen en slikken wordt voedsel vermengd met speeksel, dat wordt geproduceerd door de speekselklieren in de mond. Speeksel bevat enzymen, zoals amylase, die de chemische afbraak van koolhydraten in gang zetten. De amylase breekt zetmeel af tot eenvoudigere suikers, waardoor het proces van de vertering van koolhydraten op gang komt.

3. Gastro-oesofageale sluitspierontspanning: Wanneer voedsel wordt ingeslikt, ontspant de gastro-oesofageale sluitspier (GES), een spierklep op de kruising van de slokdarm en de maag. Hierdoor kan het voedsel passeren en in de maag terechtkomen.

4. Maagzuuractivering: De aanwezigheid van voedsel in de maag veroorzaakt de afgifte van maagzuur en andere spijsverteringsenzymen. De zure omgeving van de maag helpt eiwitten te denatureren, waardoor ze gevoeliger worden voor enzymatische vertering.

5. Verdere mechanische storing: De maagspieren trekken samen en ontspannen, waarbij het voedsel wordt gekarnd en gemengd met de maagsappen. Deze mechanische actie breekt de voedseldeeltjes verder af in kleinere stukjes, waardoor hun oppervlak groter wordt voor efficiënte enzyminteractie.

6. Chyme-formatie: Als gevolg van de mechanische en chemische werking in de maag wordt voedsel omgezet in een halfvloeibare substantie die chymus wordt genoemd. Chyme bestaat uit gedeeltelijk verteerde voedseldeeltjes, maagsappen en slijm.

7. Doorgang naar de dunne darm: Zodra het voedsel voldoende is afgebroken in de maag, gaat het via de pylorusklep naar de dunne darm. Hier wordt de chyme verder onderworpen aan enzymatische vertering en opname van voedingsstoffen.

Daarom is slikken een essentieel proces dat niet alleen de beweging van voedsel naar het spijsverteringsstelsel initieert, maar ook verschillende biochemische processen in gang zet die nodig zijn voor de juiste afbraak en opname van voedingsstoffen uit het voedsel dat we consumeren.