De producten van de eiwitvertering worden vervolgens via de darmwand opgenomen. De belangrijkste plaats voor eiwitabsorptie is het jejunum, het middengedeelte van de dunne darm. Het jejunum is bekleed met villi, kleine vingerachtige uitsteeksels die het oppervlak van de darm vergroten en helpen voedingsstoffen te absorberen.
De villi zijn bedekt met enterocyten, gespecialiseerde epitheelcellen die een sleutelrol spelen bij de opname van eiwitten. Enterocyten hebben borstelranden, dichte reeksen microvilli, die het oppervlak van de darmwand verder vergroten en de opname van voedingsstoffen helpen maximaliseren.
De borstelrand van enterocyten bevat verschillende eiwitten die betrokken zijn bij de opname van eiwitten. Deze eiwitten omvatten:
Peptidasen: Deze enzymen breken peptiden af tot individuele aminozuren.
Transporteurs: Deze eiwitten transporteren aminozuren door het enterocytmembraan naar de bloedbaan.
Het proces van eiwitabsorptie is actief en vereist energie van het lichaam in de vorm van ATP. De energie wordt gebruikt om het transport van aminozuren door het enterocytmembraan tegen een concentratiegradiënt aan te drijven.
Eenmaal in de bloedbaan kunnen aminozuren door cellen door het hele lichaam worden gebruikt voor eiwitsynthese en andere doeleinden.
Samenvattend omvat het proces van eiwitabsorptie in de dunne darm de volgende stappen:
1. Eiwitten worden in de maag afgebroken tot peptiden en verder afgebroken door pancreasproteasen in de twaalfvingerige darm.
2. De peptiden worden via de darmwand in het jejunum opgenomen.
3. Enterocyten, gespecialiseerde epitheelcellen in het jejunum, spelen een sleutelrol bij de eiwitabsorptie. Ze hebben borstelranden die eiwitten bevatten die peptiden afbreken en aminozuren door de darmwand naar de bloedbaan transporteren.
Gezondheid en ziekte © https://www.gezond.win