Wanneer je een cracker eet die gemaakt is van koolhydraten, begint het verteringsproces in je mond. Eerst breken je tanden de cracker in kleinere stukjes. Vervolgens begint uw speeksel, dat enzymen bevat die amylasen worden genoemd, de koolhydraten af ​​te breken tot eenvoudige suikers, die door uw lichaam kunnen worden opgenomen.

Nadat je de cracker hebt doorgeslikt, gaat deze via je slokdarm naar je maag. De maag is een spierzak die het voedsel karnt en mengt met maagsappen, die zoutzuur en meer enzymen bevatten, waaronder pepsine en lipasen. Deze enzymen breken de eiwitten, vetten en koolhydraten in de cracker verder af.

Vanuit de maag gaat het gedeeltelijk verteerde voedsel naar de dunne darm. De dunne darm is een lange, opgerolde buis die is bekleed met villi, dit zijn kleine, vingerachtige uitsteeksels. De villi zijn bedekt met microvilli, dit zijn nog kleinere uitsteeksels die het oppervlak van de dunne darm vergroten en helpen voedingsstoffen te absorberen.

Terwijl het voedsel door de dunne darm beweegt, wordt het gemengd met gal, die door de lever wordt geproduceerd en helpt bij het afbreken van vetten. De dunne darm produceert ook enzymen zoals amylase, protease en lipase, die de koolhydraten, eiwitten en vetten in het voedsel verder afbreken. De producten van de spijsvertering, zoals glucose, aminozuren en vetzuren, worden door de villi opgenomen en via de bloedbaan naar de lever getransporteerd.

De lever is een groot, complex orgaan dat een cruciale rol speelt bij de spijsvertering. Het filtert gifstoffen uit het bloed, slaat glycogeen op voor energie en produceert gal. De lever helpt ook bij het reguleren van het metabolisme van koolhydraten, eiwitten en vetten in het lichaam.

Nadat de lever de producten van de spijsvertering heeft verwerkt, worden ze naar de rest van het lichaam gestuurd om als energie te worden gebruikt of als vet te worden opgeslagen.