Prikkelbaarheid is het vermogen van een cel of weefsel om op een stimulus te reageren door een elektrisch signaal te genereren. In het zenuwstelsel is prikkelbaarheid essentieel voor de overdracht van elektrische boodschappen of actiepotentialen van het ene neuron naar het andere.

Geleidbaarheid is het vermogen van een materiaal om elektrische stroom door te laten. In het zenuwstelsel is geleidbaarheid essentieel voor de voortplanting van actiepotentialen over de lengte van een neuron.

De gecombineerde eigenschappen van prikkelbaarheid en geleidbaarheid zorgen ervoor dat neuronen elektrische berichten van het ene deel van het lichaam naar het andere kunnen overbrengen. Wanneer een neuron wordt gestimuleerd, genereert het een actiepotentiaal dat langs zijn axon reist. Het actiepotentiaal veroorzaakt vervolgens de afgifte van neurotransmitters, dit zijn chemicaliën die andere neuronen kunnen prikkelen of remmen. Op deze manier kunnen elektrische berichten van het ene neuron naar het andere worden overgedragen, waardoor de coördinatie van complexe lichaamsfuncties mogelijk wordt.

Hier is een meer gedetailleerde uitleg van hoe prikkelbaarheid en geleidbaarheid samenwerken om elektrische boodschappen in het zenuwstelsel over te brengen:

1. Stimulans: Een stimulus, zoals een aanraking, warmte of geluid, wordt op een neuron toegepast.

2. Prikkelbaarheid: Het membraan van het neuron raakt gedepolariseerd, wat betekent dat de binnenkant van de cel positiever wordt dan de buitenkant.

3. Actiepotentiaal genereren: Als de depolarisatie een bepaalde drempel bereikt, activeert dit een actiepotentiaal. Een actiepotentiaal is een korte omkering van het membraanpotentiaal, waarbij de binnenkant van de cel weer negatief wordt.

4. Geleidbaarheid: Het actiepotentiaal beweegt zich langs het axon van het neuron. Dit komt door het feit dat het axon gemyeliniseerd is, wat helpt het membraan te isoleren en te voorkomen dat het actiepotentiaal verdwijnt.

5. Afgifte van neurotransmitters: Wanneer het actiepotentiaal het einde van het axon bereikt, veroorzaakt dit de afgifte van neurotransmitters in de synaptische spleet.

6. Synaptische transmissie: De neurotransmitters binden zich aan receptoren op het postsynaptische neuron, waardoor het postsynaptische neuron opgewonden of geremd raakt.

7. Verspreiding van het signaal: Het proces wordt herhaald, waarbij het postsynaptische neuron een actiepotentiaal genereert als het opgewonden raakt. Op deze manier wordt de elektrische boodschap van het ene neuron naar het andere overgedragen.

Dit proces is essentieel voor het goed functioneren van het zenuwstelsel. Het maakt de snelle overdracht van informatie tussen verschillende delen van het lichaam mogelijk, wat nodig is voor het coördineren van bewegingen, zintuiglijke waarneming en andere lichaamsfuncties.