Vermoeidheid kan onder bepaalde omstandigheden als een beperking worden beschouwd. Impairment verwijst naar een vermindering of beperking in het fysieke, mentale of emotionele functioneren van een persoon. Volgens de American with Disabilities Act (ADA) moet een beperking een of meer belangrijke levensactiviteiten aanzienlijk beperken, zoals lopen, praten, zien, horen, denken, concentreren, omgaan met anderen, voor zichzelf zorgen of handmatige taken uitvoeren.

Als vermoeidheid het vermogen van een individu om deel te nemen aan deze belangrijke levensactiviteiten ernstig beperkt, kan dit als een beperking worden beschouwd. Een persoon die bijvoorbeeld een constante en invaliderende vermoeidheid ervaart die van invloed is op zijn vermogen om te werken, te studeren, huishoudelijke taken uit te voeren, sociale relaties te onderhouden of deel te nemen aan activiteiten die hij of zij voorheen leuk vond, kan een beperking hebben die gebaseerd is op vermoeidheid.

Als vermoeidheid echter tijdelijk, mild of beheersbaar is zonder significante gevolgen voor belangrijke levensactiviteiten, voldoet deze mogelijk niet aan de criteria voor een beperking onder de ADA. Het is belangrijk op te merken dat het vaststellen van beperkingen en het in aanmerking komen voor arbeidsongeschiktheidsuitkeringen of aanpassingen een complex proces is dat specifieke criteria en evaluaties van de situatie van elk individu met zich meebrengt. Daarom is overleg met professionals en deskundigen op het gebied van de evaluatie van beperkingen van cruciaal belang bij het bepalen of vermoeidheid in een bepaald geval een beperking vormt.