Wat zijn de biercriteria?

De Beers-criteria zijn een reeks medicijnen die niet worden aanbevolen voor oudere volwassenen vanwege hun potentieel voor het veroorzaken van nadelige bijwerkingen. De Beers-criteria zijn algemeen aanvaard door zorgverleners en worden beschouwd als de gouden standaard om het veilige gebruik van voorgeschreven medicijnen bij ouderen te garanderen.

De criteria werden voor het eerst ontwikkeld door Dr. Mark H. Beers in 1991 en zijn sindsdien verschillende keren bijgewerkt. Ze zijn gebaseerd op een uitgebreid overzicht van het wetenschappelijke bewijsmateriaal over de werkzaamheid en veiligheid van geneesmiddelen bij de oudere volwassen bevolking.

De Beers-criteria categoriseren medicijnen in twee categorieën:

1. Potentieel ongepaste medicijnen (PIM's)

PIM's zijn medicijnen die vermeden moeten zijn bij oudere volwassenen vanwege hun hoge risico op het veroorzaken van nadelige bijwerkingen. Voorbeelden zijn onder meer:

- Sederende antihistaminica (bijv. Benadryl)

- Anticholinergica (bijv. Levsin, Detrol)

- Benzodiazepinen (bijv. Valium)

- Digoxine

2. Mogelijk geschikte medicijnen met extra monitoring

Dit zijn medicijnen die bij oudere volwassenen kunnen worden gebruikt, maar vereisen nauwlettend toezicht om de veiligheid te garanderen en vermijd mogelijke bijwerkingen. Voorbeelden zijn onder meer:

- ACE-remmers

- NSAID's (bijv. Ibuprofen, Naproxen)

- Diabetesmedicijnen

- Opioïde pijnstillers (bijv. Hydrocodon, Oxycodon)

De Beers-criteria zijn niet bedoeld als een rigide reeks regels, maar eerder als een hulpmiddel om zorgverleners te helpen beslissingen te nemen over welke medicijnen het meest geschikt zijn voor oudere volwassenen. De beslissing om een ​​medicijn te gebruiken dat is opgenomen in de Beers-criteria zal altijd afhangen van de

omstandigheden van de individuele patiënt.