Huid van een andere persoon, bekend als allogene of xenogene huid, kan om verschillende redenen lastig te gebruiken zijn bij de behandeling van brandwondenpatiënten:

Immunologische afstoting:Het immuunsysteem van de patiënt herkent de vreemde huid als niet-eigen huid en voert er een immuunreactie tegen uit. Dit kan leiden tot afstoting van de getransplanteerde huid, met als gevolg falen van het transplantaat.

Risico op infectie:Huidtransplantatie van een ander individu brengt het risico met zich mee van het overdragen van infectieziekten, waaronder virale, bacteriële en schimmelinfecties. Het goed screenen en testen van de donorhuid is essentieel, maar kan niet alle risico's uitsluiten.

Beperkte beschikbaarheid:De beschikbaarheid van geschikte huidtransplantaten van donoren is beperkt. Donorhuid moet overeenkomen met de bloedgroep en weefselkenmerken van de patiënt om het risico op afstoting te minimaliseren, waardoor de pool van potentiële donoren verder wordt beperkt.

Ethische zorgen:Het gebruik van huid van iemand anders roept ethische overwegingen op met betrekking tot geïnformeerde toestemming, orgaanverkrijging en de mogelijke uitbuiting van kwetsbare individuen.

Complexe chirurgische procedure:Het transplanteren van huid van een andere persoon is een complexe chirurgische procedure die gespecialiseerde vaardigheden en expertise vereist. De procedure is technisch uitdagend en brengt risico's met zich mee die verband houden met een operatie, waaronder bloedingen, infecties en littekens.

Bij ernstige brandwonden kunnen tijdelijke biologische verbanden of huidvervangers worden gebruikt totdat autologe huidtransplantaten (de eigen huid van de patiënt) kunnen worden geoogst en getransplanteerd. Autologe huidtransplantaties hebben een hoger slagingspercentage en een lager risico op afstoting vergeleken met allogene of xenogene huid.