Hechtingen die bij chirurgische ingrepen worden gebruikt, zijn doorgaans gemaakt van een verscheidenheid aan synthetische of natuurlijke materialen, zoals:

1. Synthetische materialen:

A. Nylon (polyamide) :Bekend om zijn kracht, flexibiliteit en weerstand tegen infecties. Vaak gebruikt bij algemene operaties en huidsluiting.

B. Polypropyleen: Een niet-resorbeerbare hechtdraad die sterk en inert is en minder snel weefselreacties veroorzaakt dan andere materialen. Vaak gebruikt bij operaties waarbij permanente of langdurige wondondersteuning vereist is.

C. Polyester: Nog een niet-resorbeerbaar hechtmateriaal met hoge treksterkte. Het is bestand tegen enzymatische afbraak, waardoor het geschikt is voor langdurige wondsluiting.

2. Natuurlijke materialen:

A. Zijde: Een natuurlijke hechtdraad afkomstig van de filamenten geproduceerd door zijderupsen. Hoewel ze sterk zijn, worden zijden hechtingen tegenwoordig niet vaak gebruikt bij operaties vanwege hun grotere potentieel om weefselreacties te veroorzaken en bacteriën aan te trekken.

B. Katoen: Niet zo vaak gebruikt als andere materialen vanwege de neiging om vloeistoffen te absorberen en minder consistente sterkte te bieden.

3. Absorbeerbare materialen:

A. Polydioxanon (PDS) :Een synthetisch materiaal dat in de loop van de tijd geleidelijk door het lichaam wordt opgenomen. Het wordt vaak gebruikt bij operaties waarbij minimale littekenvorming en wondsterkte gewenst zijn.

B. Poliglecaprone 25 (Monocryl) :Net als PDS is Monocryl een absorbeerbaar synthetisch materiaal dat wordt gebruikt voor verschillende chirurgische ingrepen.

C. Polyglycolzuur (PGA) :Een absorbeerbare synthetische hechtdraad die doorgaans wordt gebruikt bij herstel van zacht weefsel en maag-darmoperaties.

De keuze van de hechting hangt af van verschillende factoren, zoals de locatie van de operatie, de aard van het weefsel dat wordt gerepareerd en de gewenste snelheid van absorptie of wondgenezing.