Botremodellering , of botremodellering , is het proces waarbij oud botweefsel wordt verwijderd door gespecialiseerde botcellen die osteoclasten worden genoemd en vervangen door nieuw botweefsel door andere gespecialiseerde botcellen genaamd osteoblasten . Dit proces vindt gedurende het hele leven plaats en is essentieel voor het behouden van de botsterkte, het herstellen van schade en het reageren op veranderingen in mechanische belasting.

Het proces van botremodellering omvat verschillende stappen:

1. Activering: Bepaalde factoren, zoals hormonen, groeifactoren en mechanische stress, kunnen de activering van osteoclasten veroorzaken. Osteoclasten hechten zich vervolgens aan het oppervlak van het bot en scheiden zuren en enzymen af ​​die de oude botmatrix afbreken, waardoor kleine gaatjes ontstaan.

2. Resorptie: Zodra de oude botmatrix is ​​afgebroken, beginnen de osteoclasten de botfragmenten en minerale componenten te resorberen of te verteren, waardoor ze in de bloedbaan terechtkomen. Deze fase van botremodellering wordt resorptie genoemd.

3. Omkering: Na de resorptiefase is er een korte omkeerfase waarin de osteoclasten apoptose ondergaan (geprogrammeerde celdood) en het oppervlak van het bot bedekt wordt met een laag nieuw bindweefsel. Dit weefsel bevat bloedvaten en voorlopercellen die zullen differentiëren tot nieuwe botvormende cellen.

4. Formatie: Osteoblasten, de botvormende cellen, worden naar de plaats van resorptie gerekruteerd en beginnen nieuwe botmatrix aan te leggen, bestaande uit collageenvezels, eiwitten en mineralen (voornamelijk calcium en fosfor). De nieuwe matrix mineraliseert geleidelijk en wordt hard en sterk.

5. Mineralisatie: Terwijl de botmatrix door de osteoblasten wordt afgezet, ondergaat deze een mineralisatieproces. Calcium- en fosfaationen worden in de matrix afgezet en vormen kristallen van hydroxyapatiet, de belangrijkste minerale component van bot. Dit mineralisatieproces geeft het bot zijn stijfheid en sterkte.

De botremodelleringscyclus is continu en duurt doorgaans ongeveer 4 tot 6 maanden. Het wordt gereguleerd door verschillende hormonale en mechanische factoren om de bothomeostase te garanderen, de integriteit van het skelet te behouden en zich aan te passen aan veranderende eisen aan het skelet.