De wetenschappelijke methode waarmee onderzoekers de functies van het centrale zenuwstelsel kunnen bestuderen is neuroimaging . Met neuroimaging-technieken kunnen onderzoekers de activiteit van de hersenen en het ruggenmerg, de componenten van het centrale zenuwstelsel, visualiseren en meten.

Er zijn verschillende neuroimaging-technieken die kunnen worden gebruikt, elk met zijn eigen sterke en zwakke punten. Enkele van de meest voorkomende neuroimaging-technieken zijn:

Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI): MRI is een niet-invasieve beeldvormingstechniek die gebruik maakt van magnetische velden en radiogolven om gedetailleerde beelden van de hersenen en het ruggenmerg te creëren. MRI is vooral nuttig voor het visualiseren van de structuur van de hersenen en het ruggenmerg, en voor het opsporen van afwijkingen zoals tumoren, beroertes en bloedingen.

Computed tomografie (CT): CT is een röntgenbeeldvormingstechniek die wordt gebruikt om dwarsdoorsnedebeelden van de hersenen en het ruggenmerg te maken. CT is goedkoper en sneller dan MRI, maar levert minder gedetailleerde beelden op.

Positronemissietomografie (PET): PET is een beeldvormingstechniek uit de nucleaire geneeskunde die wordt gebruikt om de activiteit van de hersenen en het ruggenmerg te meten door de emissie van positronen, positief geladen deeltjes, te detecteren. PET is vooral nuttig voor het bestuderen van de reactie van de hersenen op verschillende stimuli, zoals medicijnen, taken en emoties.

Computed tomografie met enkele fotonenemissie (SPECT): SPECT is een beeldvormingstechniek in de nucleaire geneeskunde die vergelijkbaar is met PET, maar die een ander type radioactieve tracer gebruikt. SPECT is goedkoper en sneller dan PET, maar levert minder gedetailleerde beelden op.

Elektro-encefalografie (EEG): EEG is een techniek die de elektrische activiteit van de hersenen meet via elektroden die op de hoofdhuid worden geplaatst. EEG is vooral nuttig voor het bestuderen van de hersenactiviteit tijdens slaap, toevallen en andere hersenaandoeningen.

Magneto-encefalografie (MEG): MEG is een techniek die de magnetische velden meet die worden gegenereerd door de elektrische activiteit van de hersenen. MEG is vooral nuttig voor het bestuderen van de hersenactiviteit met een hoge temporele resolutie, wat betekent dat het zeer snelle veranderingen in de hersenactiviteit kan vastleggen.

Neuroimaging-technieken zijn gebruikt om een ​​breed scala aan functies van het centrale zenuwstelsel te bestuderen, waaronder:

Motorbesturing: Neuroimaging-onderzoeken hebben aangetoond hoe de hersenen bewegingen controleren, en hoe het cerebellum en de basale ganglia een rol spelen bij het coördineren van bewegingen.

Zintuiglijke verwerking: Neuroimaging-onderzoeken hebben aangetoond hoe de hersenen sensorische informatie uit de ogen, oren, neus, mond en huid verwerken.

Cognitie: Neuroimaging-onderzoeken hebben aangetoond hoe de hersenen betrokken zijn bij activiteiten zoals aandacht, geheugen, leren, taal en probleemoplossing.

Emotie: Neuroimaging-onderzoeken hebben aangetoond hoe de hersenen emoties zoals angst, woede, geluk en verdriet verwerken.

Sociaal gedrag: Neuroimaging-onderzoeken hebben aangetoond hoe de hersenen betrokken zijn bij sociaal gedrag zoals samenwerking, competitie en altruïsme.

Psychopathologie: Neuroimaging-onderzoeken hebben aangetoond hoe de hersenen worden beïnvloed door psychische aandoeningen zoals schizofrenie, depressie en angst.

Neuroimaging is een krachtig hulpmiddel dat onderzoekers heeft geholpen een beter inzicht te krijgen in de functies van het centrale zenuwstelsel. Naarmate neuroimaging-technieken zich blijven ontwikkelen, zullen onderzoekers nog meer kunnen leren over hoe de hersenen werken en hoe deze onze gedachten, gevoelens en gedragingen controleren.