De term 'zenuwstelsel' vindt zijn oorsprong in de Latijnse taal. Het is afgeleid van het woord ‘zenuw’, wat ‘pezen’ of ‘zenuw’ betekent. In de oudheid werd aangenomen dat het zenuwstelsel een netwerk van zenuwen was dat vitale vloeistoffen door het lichaam transporteerde. Men dacht dat deze vloeistoffen essentieel waren voor beweging, gevoel en andere lichaamsfuncties.

De term 'systeem' is ook afgeleid van het Latijn, waar het 'een geheel uit delen' betekent. In de context van het zenuwstelsel verwijst de term naar het georganiseerde netwerk van zenuwen, zenuwcellen en ondersteunende structuren die samenwerken om de activiteiten van het lichaam te controleren en te coördineren.

Het concept van het zenuwstelsel als een afzonderlijke entiteit is terug te voeren op het oude Griekenland, waar filosofen en artsen zoals Hippocrates en Aristoteles voorstelden dat de hersenen het centrum van intelligentie en controle over het lichaam waren. Het duurde echter tot de 17e eeuw voordat de term 'zenuwstelsel' voor het eerst in zijn moderne betekenis werd gebruikt door de Engelse anatoom Thomas Willis in zijn boek 'Cerebri Anatome'. Willis beschreef het zenuwstelsel als een complex netwerk van zenuwen en zenuwvezels dat zich door het hele lichaam uitstrekte.

Het begrip van het zenuwstelsel is sinds de tijd van Willis blijven evolueren, dankzij de vooruitgang in wetenschappelijk onderzoek en technologie. Tegenwoordig weten we dat het zenuwstelsel uit miljarden zenuwcellen of neuronen bestaat, die met elkaar communiceren via elektrische en chemische signalen. Deze signalen zorgen ervoor dat het zenuwstelsel een breed scala aan lichaamsfuncties kan controleren, waaronder beweging, gevoel, geheugen, gedachten en emoties.