Aanvallen worden gekenmerkt door plotselinge, overmatige elektrische ontladingen in de hersenen. Deze abnormale hersenactiviteiten kunnen een breed scala aan symptomen veroorzaken, afhankelijk van het getroffen hersengebied en de aard van de aanval. Het begrijpen van de hersenprocessen die betrokken zijn bij aanvallen kan inzicht verschaffen in de oorzaken, mechanismen en mogelijke behandelingen ervan.

Inleiding van een aanval:

- Neuronen:Aanvallen beginnen wanneer een groep neuronen in de hersenen excessief en synchroon vuren. Normaal gesproken communiceren neuronen met elkaar via gecontroleerde elektrische signalen.

- Epileptische haarden:Bij personen met epilepsie (de neiging om terugkerende aanvallen te krijgen) kunnen er specifieke gebieden in de hersenen zijn die bekend staan ​​als 'epileptische haarden' of 'aanvalshaarden' waar abnormale elektrische activiteit kan ontstaan.

Verspreiding van aanvallen:

- Gelokaliseerde aanvallen:In sommige gevallen blijft de overmatige elektrische activiteit beperkt tot een specifiek deel van de hersenen, waardoor plaatselijke aanvallen ontstaan. Deze worden vaak focale aanvallen of partiële aanvallen genoemd.

- Gegeneraliseerde aanvallen:Bij gegeneraliseerde aanvallen verspreiden de abnormale elektrische ontladingen zich snel door de gehele hersenen, waarbij beide hersenhelften betrokken zijn. Deze aanvallen resulteren in bewustzijnsverlies en karakteristieke motorische symptomen.

Soorten aanvallen:

1. Focale aanvallen (gedeeltelijke aanvallen):

- Eenvoudige focale aanvallen:deze aanvallen beïnvloeden een beperkt deel van de hersenen en hebben geen invloed op het bewustzijn. Symptomen kunnen onwillekeurige bewegingen, sensorische veranderingen of veranderde emoties zijn.

- Complexe focale aanvallen:Naast de symptomen van eenvoudige focale aanvallen, brengen complexe focale aanvallen ook een verslechtering van het bewustzijn met zich mee. Individuen kunnen tijdens deze aanvallen lege blikken, verwarring en moeite met reageren ervaren.

2. Gegeneraliseerde aanvallen:

- Absence-aanvallen:Deze korte aanvallen, ook wel 'petit mal'-aanvallen genoemd, veroorzaken korte bewustzijnsdalingen die onopgemerkt kunnen blijven. Ze komen meestal voor in de kindertijd.

- Myoclonische aanvallen:Myoclonische aanvallen worden gekenmerkt door plotselinge spiertrekkingen of spiertrekkingen.

- Klonische aanvallen:Ritmische, schokkende bewegingen van de ledematen of het hele lichaam zijn het kenmerk van klonische aanvallen.

- Tonische aanvallen:Bij tonische aanvallen treedt langdurige spierstijfheid of stijfheid op.

- Tonische-clonische aanvallen (Grand Mal-aanvallen):Dit zijn gegeneraliseerde aanvallen die zowel tonische als clonische fasen omvatten, wat vaak resulteert in bewustzijnsverlies, spiersamentrekkingen en mogelijk verlies van controle over de blaas.

Elektrische veranderingen:

Tijdens een aanval verstoren de abnormale elektrische ontladingen in de hersenen de normale hersenactiviteit. Elektro-encefalografie (EEG), een hulpmiddel dat de elektrische activiteit in de hersenen registreert, kan de patronen van deze abnormale elektrische ontladingen detecteren en karakteriseren, wat helpt bij de diagnose en classificatie van aanvallen.

Effecten na de aanval:

- Post-ictale fase:Na een aanval kunnen personen in een post-ictale fase terechtkomen, die minuten tot uren kan duren. Deze fase wordt gekenmerkt door verwarring, desoriëntatie en slaperigheid.

- Todd's verlamming:Tijdelijke zwakte of verlamming aan één kant van het lichaam kan optreden na een aanval. Dit staat bekend als de verlamming van Todd en verdwijnt meestal na verloop van tijd.

Het begrijpen van de hersenprocessen die betrokken zijn bij aanvallen is essentieel voor het ontwikkelen van effectieve behandelstrategieën. Medicijnen, chirurgische ingrepen en andere benaderingen zijn bedoeld om de abnormale elektrische ontladingen onder controle te houden of te elimineren, waardoor de frequentie en ernst van de aanvallen worden verminderd.