Het effect dat een neurotransmitter heeft op een postsynaptisch neuron wordt bepaald door verschillende factoren, waaronder:

1. Type neurotransmitter:Verschillende neurotransmitters hebben verschillende effecten op postsynaptische neuronen. Sommige neurotransmitters, zoals glutamaat, zijn prikkelend en zorgen ervoor dat het postsynaptische neuron een grotere kans heeft om een ​​actiepotentiaal af te vuren. Anderen, zoals GABA, zijn remmend en maken het minder waarschijnlijk dat het neuron zal vuren.

2. Receptortype:Het type receptor waaraan de neurotransmitter zich bindt, bepaalt ook het effect ervan op het postsynaptische neuron. Er zijn verschillende soorten receptoren voor elke neurotransmitter, en elk type receptor kan verschillende effecten hebben. Er zijn bijvoorbeeld twee hoofdtypen glutamaatreceptoren:NMDA- en AMPA-receptoren. NMDA-receptoren zijn gevoeliger voor glutamaat dan AMPA-receptoren en kunnen een sterker exciterend effect veroorzaken.

3. Concentratie van neurotransmitter:De concentratie van neurotransmitter in de synaptische spleet beïnvloedt ook het effect ervan op het postsynaptische neuron. Hogere concentraties neurotransmitter kunnen een sterker effect hebben dan lagere concentraties.

4. Duur van de afgifte van neurotransmitters:De duur van de afgifte van neurotransmitters speelt ook een rol bij het bepalen van het effect ervan op het postsynaptische neuron. Een langere afgifteduur kan een sterker effect hebben dan een kortere afgifteduur.

5. Eigenschappen van postsynaptische neuronen:De eigenschappen van het postsynaptische neuron zelf kunnen ook van invloed zijn op hoe het reageert op een neurotransmitter. Neuronen met een hoog rustmembraanpotentieel zullen bijvoorbeeld minder snel een actiepotentiaal afvuren dan neuronen met een laag rustmembraanpotentieel.

Het gecombineerde effect van al deze factoren bepaalt het totale effect dat een neurotransmitter heeft op een postsynaptisch neuron.