Het zenuwstelsel vertoont een ongelooflijk snelle coördinatie vanwege verschillende factoren:

1. Snelle signaaloverdracht: Neuronen, de basiseenheden van het zenuwstelsel, zenden elektrische signalen uit die actiepotentialen worden genoemd. Deze actiepotentialen reizen met verbazingwekkende snelheden langs de axonen van neuronen, variërend van 1 tot meer dan 100 meter per seconde. Deze snelle voortplanting maakt een snelle overdracht van informatie door het zenuwstelsel mogelijk.

2. Elektrochemische signalering: Het zenuwstelsel is afhankelijk van elektrochemische signalen om tussen neuronen te communiceren. Wanneer een actiepotentiaal het uiteinde van een axon bereikt, veroorzaakt dit de vrijlating van neurotransmitters, chemische boodschappers, in de synaptische spleet, de kleine opening tussen neuronen. De neurotransmitters binden zich aan receptoren op het postsynaptische neuron, waardoor een verandering in het elektrische potentieel van dat neuron wordt veroorzaakt, waardoor het wordt opgewonden (waardoor de kans groter wordt dat er een actiepotentiaal wordt geactiveerd) of het wordt geremd (waardoor het minder waarschijnlijk wordt).

3. Neurotransmitterinteracties: De effecten van neurotransmitters zijn vaak zeer specifiek en snel. Bepaalde neurotransmitters kunnen ervoor zorgen dat een neuron vrijwel onmiddellijk een actiepotentiaal afvuurt, terwijl andere mogelijk langduriger modulerende effecten hebben.

4. Neurale netwerken: Het zenuwstelsel bestaat uit ingewikkelde neurale netwerken, bestaande uit onderling verbonden neuronen. Deze netwerken maken complexe informatieverwerking en -integratie mogelijk, waardoor snelle coördinatie mogelijk is. Sensorische informatie uit de omgeving wordt bijvoorbeeld gelijktijdig door meerdere hersengebieden verwerkt, wat leidt tot een uniforme respons of motorische output.

5. Parallelle verwerking: Het zenuwstelsel kan informatie gelijktijdig en parallel verwerken, in plaats van opeenvolgend. Er kunnen meerdere taken of processen gelijktijdig plaatsvinden.

6. Centralisatie en decentralisatie: Het zenuwstelsel heeft gecentraliseerde structuren zoals de hersenen en het ruggenmerg, die fungeren als knooppunten voor het verwerken van sensorische informatie en het controleren van motorische reacties. Het zenuwstelsel vertoont echter ook decentralisatie, met lokale reflexen en circuits die onafhankelijk kunnen functioneren zonder te wachten op commando's van centrale structuren. Deze gedecentraliseerde coördinatie verbetert de snelheid en efficiëntie bij het reageren op bepaalde stimuli.

Samenvattend bereikt het zenuwstelsel een snelle coördinatie door snelle elektrische en chemische signalering, efficiënte interacties tussen neurotransmitters, parallelle verwerking en de integratie van gecentraliseerde en gedecentraliseerde mechanismen.