myoclonische aanvallen kunnen optreden als een symptoom van juveniele myclonic epilepsie , progressieve myclonic epilepsie of Lennox - Gastaut syndroom . Myoclonische aanvallen geassocieerd met juveniele myclonic epilepsie zijn meestal mild en gemakkelijk gecontroleerd met medicatie . Myclonic aanvallen geassocieerd met het Lennox - Gastaut syndroom zijn moeilijk te controleren met medicijnen, en die in verband met progressieve myoclonische epilepsie verergeren na verloop van tijd . Kenmerken

myoclonische aanvallen , een soort van algemene aanval , betrekken de plotselinge samentrekkingen van de spieren . Deze aanvallen zijn zeer kort en meestal van invloed op beide zijden van het lichaam . Myclonic aanvallen doorgaans van invloed zijn de schouders , armen en nek .
Time Frame

myoclonische aanvallen beginnen meestal tijdens de adolescentie en blijven gedurende het hele leven . Myclonic aanvallen treden meestal niet lang na het ontwaken in de ochtend.
Overwegingen

De prognose van de getroffenen met myoclonische aanvallen hangt af van de onderliggende aandoening veroorzaakt de aanvallen. Epileptische aandoeningen, zoals juveniele myoclonische epilepsie , zijn meestal goed gecontroleerd met medicatie , maar ook andere aandoeningen, zoals Gastaut syndroom en progressieve myoclonische epilepsie , blijken moeilijk te behandelen.
Diagnose

myoclonische aanvallen moeten worden aangepakt met een arts , bij voorkeur een neuroloog . Een EEG kan de aanwezigheid en de aard van de aanvallen te bevestigen.
Preventie /Solution

anti - epileptische medicatie kan voorkomen myoclonische aanvallen in de meeste gevallen . Dergelijke medicijnen zijn onder Cerebyx , Depakine , Dilantin en Tegretol .