De ontwikkeling van leren en geheugen is een grotendeels onderzocht onderwerp in de psychologie. Veel psychologen wijden hun carrière om te begrijpen wat er gebeurt met individuele neuronen tijdens de vorming van het geheugen en hoe de hersenen als geheel werkt om aangeleerd gedrag te reproduceren . Veel theorieën zijn onder speculatie , sommige geloofwaardiger dan andere. Geheugen is onderverdeeld in verschillende soorten , waaronder werkgeheugen , lange termijn geheugen en korte termijngeheugen . Werkgeheugen

De definities van soorten herinneringen overlappen elkaar en zijn enigszins verwarrend . De meeste mensen zijn bekend met de korte termijn of werkgeheugen . Werkgeheugen wordt gebruikt voor taken waar je informatie net lang genoeg om het te gebruiken behouden . Taken zijn onder meer het doen van eenvoudige wiskunde in je hoofd of het vinden van uw weg door een donkere kamer na uitschakelen van de verlichting . Werkgeheugen opgeslagen in de prefrontale cortex van de hersenen . Korte-termijn geheugen is een meer algemeen begrepen alternatief voor werkgeheugen . Korte termijn of werkgeheugen gebruik maken van de " fonologische lus " , een mechanisme waarin we herhaaldelijk repeteren wat we willen onthouden (zoals een telefoonnummer ) , en de " visueel-ruimtelijke schetsblok " , waarin iets wat we willen visualiseren we herinneren .
Long - term Memory

lange - termijn geheugen is uiterst bekwaam. Het is onmogelijk in te schatten hoeveel informatie kan worden opgeslagen in het lange termijn geheugen en herinneringen die niet zijn benaderd voor jaren kunnen gemakkelijk worden opgeroepen . Overwegende dat de korte - termijn geheugen definitief verloren kan gaan , kan zelfs een vergeten langetermijngeheugen worden gereconstrueerd als er genoeg informatie wordt gepresenteerd .
Episodische en procedureel geheugen

episodisch geheugen is herinneringen van gebeurtenissen . Bijvoorbeeld , herinneringen aan een bruiloft of reünie of vakantie zijn episodische herinneringen . Omgekeerd procedurele herinneringen zijn herinneringen over hoe om dingen te doen . Spelen van een instrument en het starten van een auto zijn voorbeelden van procedureel geheugen . Door het gebruik van fMRIs , die activiteit in bepaalde hersengebieden te tonen, hebben psychologen aangetoond dat episodische herinneringen zijn afhankelijk van de hippocampus verzameld.
Impliciete en expliciete geheugen

Impliciete herinneringen veroorzaken veranderingen in het gedrag van een persoon zonder dat zij duidelijk worden herinnerd. Bijvoorbeeld, als u een gesprek met iemand en er is muziek op de achtergrond , kunt u het nummer dat werd afgespeeld in uw hoofd zitten zonder te kunnen herinneren waar je het gehoord te krijgen. Expliciete herinneringen worden opzettelijk opgeroepen , zoals wanneer u probeert om iemand te vertellen wat je had voor het diner of welke films je zag onlangs .
Memory Consolidatie

Er wordt veel onderzoek gedaan over de manier waarop herinneringen worden gevormd en vooral hoe ze krijgen van het werken aan lange-termijn geheugen . Dit proces staat bekend als consolidatie. De meest geaccepteerde mechanisme voor consolidatie is bekend als de lange termijn potentiëring of LTP . LTP is een neuronaal mechanisme waarin een neuron wordt gebombardeerd met een grote hoeveelheid prikkels . Dit over - stimulatie zorgt ervoor dat de neuron te gevoeliger voor prikkels zijn. Dat wil zeggen dat deze neuron nu versterkt . Potentiëring kan duren voor dagen of weken .
De Engram

Psychologen zijn geïnteresseerd in de exacte neurologische pad dat vorming van het geheugen volgt . Er wordt geaccepteerd dat vele gebieden van de hersenen zijn belangrijk voor het leren en geheugen , zoals de hippocampus , cerebellum en amygdyla , maar beschadiging of verwijdering van deze gebieden niet volledig voorkomen leer-of geheugenvorming . Het pad dat nieuwe herinneringen volgen is bekend als de engram . De engram kan worden gezien als een fysieke vertegenwoordiging van herinneringen . Richard Thompson , de Keck professor in de psychologie en de biologische wetenschappen aan de Universiteit van Souther California , gebruikt operante conditionering en chemische remming van de laterale interpositus nucleus , of LIP , om aan te tonen dat de kleine hersenen is verantwoordelijk voor de vorming van eenvoudige associatieve herinneringen . Toen Thompson en zijn team gekoeld of gedrogeerd de LIP bij konijnen , de konijnen gestopt leren associaties te maken. Toen de LIP was weer functioneel , de konijnen begon te leren, maar ze leerden in hetzelfde tempo als de controle konijnen , waaruit blijkt dat leren niet plaatsvinden voordat de LIP .