# Operante conditionering

Operante conditionering is een vorm van leren waarbij consequenties worden gebruikt om gedrag te veranderen. Het is gebaseerd op het principe dat gedrag dat wordt versterkt vaker wordt herhaald, terwijl gedrag dat wordt bestraft minder snel wordt herhaald.

Hoe operante conditionering werkt

BF Skinner, een Amerikaanse psycholoog, was een gedragspsycholoog die geloofde dat al het gedrag aangeleerd is, en hij ontwikkelde een leertheorie, operante conditionering genaamd, om uit te leggen hoe dit gebeurt.

Operante conditionering omvat drie belangrijke componenten:

1. Het antecedent: Dit is de stimulus of gebeurtenis die gedrag uitlokt.

2. Het gedrag: Dit is het antwoord op het antecedent.

3. Het gevolg: Dit is de gebeurtenis die op het gedrag volgt.

Het gevolg kan positief zijn, zoals lof, of negatief, zoals straf.

Soorten gevolgen

Er zijn twee soorten consequenties bij operante conditionering:bekrachtiging en straf.

1. Versterking: Versterking verwijst naar het proces waarbij een positief gevolg wordt gepresenteerd na gedrag om de kans te vergroten dat het gedrag zich zal herhalen.

2. Straf :Straf verwijst naar het proces van het presenteren van een negatief gevolg na gedrag om de kans te verkleinen dat het gedrag zich zal herhalen.

- Positieve versterking: Dit is wanneer een aangename of gewenste stimulus het gewenste gedrag volgt. Als een kind bijvoorbeeld een snoepje krijgt nadat het zijn kamer heeft opgeruimd, is de kans groter dat het in de toekomst zijn kamer opruimt om nog een snoepje te krijgen.

- Negatieve versterking: Dit is wanneer een onaangename of ongewenste stimulus wordt verwijderd na gewenst gedrag. Als een kind bijvoorbeeld mag stoppen met het schoonmaken van zijn kamer nadat hij een bepaalde hoeveelheid werk heeft gedaan, is de kans groter dat hij in de toekomst doorgaat met het schoonmaken van zijn kamer om te voorkomen dat hij nog meer moet schoonmaken.

- Positieve straf: Dit is wanneer een onaangename of ongewenste stimulus wordt toegevoegd na ongewenst gedrag. Als een kind bijvoorbeeld een pak slaag krijgt nadat hij een ander kind heeft geslagen, is de kans kleiner dat hij in de toekomst iemand zal slaan om te voorkomen dat hij opnieuw een pak slaag krijgt.

- Negatieve straf: Dit is wanneer een aangename of gewenste stimulus wordt verwijderd na ongewenst gedrag. Als een kind bijvoorbeeld niet naar zijn favoriete televisieprogramma mag kijken nadat het zijn huiswerk niet heeft gemaakt, is de kans kleiner dat het zijn huiswerk in de toekomst niet zal maken om toch naar het gewenste programma te kunnen kijken.

Schema's voor versterking

De frequentie en timing van versterking kunnen ook de effectiviteit van operante conditionering beïnvloeden. Er zijn verschillende versterkingsschema's, waaronder:

1. Doorlopende wapening: Dit is wanneer er versterking wordt gegeven telkens wanneer het gewenste gedrag zich voordoet.

2. Intermitterende versterking: Dit is wanneer er slechts een deel van de tijd dat het gewenste gedrag optreedt, versterking wordt gegeven.

Intermitterende bekrachtiging kan effectiever zijn bij het in stand houden van gedrag op de lange termijn, omdat het kan helpen uitsterven te voorkomen, wat betekent dat gedrag stopt omdat het niet langer wordt versterkt.

Toepassingen van operante conditionering

Operante conditionering is gebruikt om een ​​breed scala aan gedragingen te veranderen, zowel positief als negatief. Het wordt vaak gebruikt bij:

1. Onderwijs

2. Gedragsverandering

3. Diertraining

4. Ouderschap

5. Organisatiebeheer

Conclusie

Operante conditionering is een krachtig hulpmiddel om gedrag te veranderen. Door de basisprincipes van operante conditionering te begrijpen, kunt u deze gebruiken om uw werkprestaties, uw relaties en uw leven te verbeteren.