Zenuwcellen zenden doorgaans elektrische impulsen uit met snelheden variërend van 0,5 meter per seconde (m/s) tot 120 m/s, afhankelijk van het type zenuwvezel en de myelinisatie ervan.

Hier is een overzicht van de zenuwgeleidingssnelheden:

1. Niet-gemyeliniseerde zenuwvezels: Deze missen een myelineschede, een isolerende laag die de overdracht van elektrische signalen versnelt. Niet-gemyeliniseerde zenuwvezels geleiden impulsen met een snelheid van ongeveer 0,5 tot 2 m/s.

2. Gemyeliniseerde zenuwvezels: Deze hebben een myelineschede, die een snellere overdracht van elektrische signalen mogelijk maakt. Gemyeliniseerde zenuwvezels kunnen impulsen geleiden met snelheden variërend van 10 m/s tot 120 m/s. De dikte van de myelineschede en de internodale afstand (afstand tussen knooppunten van Ranvier, waar de myelineschede wordt onderbroken) beïnvloeden de geleidingssnelheid.

3. Salterende geleiding: In gemyeliniseerde zenuwvezels springen elektrische signalen van de ene knoop van Ranvier naar de volgende in een proces dat saltatorische geleiding wordt genoemd. Dit mechanisme maakt een veel snellere overdracht van signalen mogelijk vergeleken met continue voortplanting in niet-gemyeliniseerde vezels.

De snelste zenuwvezels in het menselijk lichaam worden aangetroffen in de heupzenuw, die langs de achterkant van het been loopt. Deze vezels kunnen elektrische impulsen geleiden met snelheden tot 120 m/s.

Het is vermeldenswaard dat geleidingssnelheden ook kunnen worden beïnvloed door factoren zoals temperatuur, metabolische toestand en bepaalde medische aandoeningen die de zenuwfunctie beïnvloeden.