De volgende botten bij een foetus zijn bij de geboorte verbeend:

Lange botten:De schacht (diafyse) van de meeste lange botten is bij de geboorte verbeend. De uiteinden (epifysen) van deze botten blijven echter kraakbeenachtig.

Platte botten:De platte botten van de schedel (schedelbeenderen) zijn bij de geboorte grotendeels verbeend, met uitzondering van sommige gebieden die fontanellen worden genoemd en waar de verbening onvolledig is. Het borstbeen en de botten van het bekken (heupbeen) zijn bij de geboorte ook grotendeels verbeend.

Korte botten:De korte botten van de pols (carpale botten) en enkel (tarsale botten) zijn bij de geboorte gedeeltelijk verbeend, en sommige zijn nog steeds kraakbeenachtig.

Onregelmatige botten:De onregelmatige botten, zoals de wervels en de gezichtsbeenderen, zijn bij de geboorte grotendeels verbeend, hoewel sommige gebieden nog steeds kraakbeenachtige delen kunnen hebben.

Het is vermeldenswaard dat het verbeningsproces na de geboorte doorgaat, waarbij de resterende kraakbeenachtige delen van de botten geleidelijk verstarren naarmate het kind groeit. Dit proces wordt beïnvloed door factoren zoals genetica, voeding en hormonale regulatie.