Er zijn verschillende bewijzen die aantonen dat botten leven:

1. Botcellen: Botten zijn samengesteld uit levende cellen, waaronder osteoblasten, osteocyten en osteoclasten. Osteoblasten zijn verantwoordelijk voor de opbouw van nieuw botweefsel, osteocyten onderhouden de botmatrix en osteoclasten breken botweefsel af en hermodelleren het.

2. Botgroei en hermodellering: Botten groeien en veranderen gedurende het hele leven. Bij kinderen wordt nieuw botweefsel toegevoegd aan de uiteinden van lange botten, waardoor ze in lengte kunnen groeien. Bij volwassenen vindt er voortdurend botremodellering plaats, waarbij oud botweefsel wordt afgebroken en vervangen door nieuw botweefsel. Dit proces helpt de sterkte en integriteit van het skelet te behouden.

3. Fractuurgenezing: Wanneer een bot gebroken is, initieert het lichaam een ​​genezingsproces waarbij nieuw botweefsel wordt gevormd. Dit proces is een complexe cascade van cellulaire gebeurtenissen die resulteert in de vorming van callus, een massa nieuw botweefsel die de opening tussen de gebroken botuiteinden overbrugt.

4. Bloedtoevoer: Botten zijn rijkelijk voorzien van bloedvaten die zuurstof en voedingsstoffen aan de botcellen leveren. De bloedtoevoer helpt ook om afvalstoffen uit het botweefsel te verwijderen.

5. Innervatie: Botten worden ook geïnnerveerd door zenuwen, die sensorische feedback aan de hersenen geven. Hierdoor kan het lichaam pijn en andere sensaties van de botten waarnemen, zoals druk- of temperatuurveranderingen.

6. Metabolisme: Botten zijn metabolisch actief, wat betekent dat ze deelnemen aan verschillende metabolische processen. Botten slaan bijvoorbeeld calcium en fosfor op en geven deze mineralen indien nodig ook af aan de bloedbaan.

Deze bewijzen tonen gezamenlijk aan dat botten niet eenvoudigweg inerte structuren zijn, maar eerder levende weefsels die een actieve rol spelen in de algehele functie en homeostase van het lichaam.