Epicondylen zijn benige uitsteeksels of uitsteeksels die zich bevinden aan de distale (verre) uiteinden van de lange botten van de bovenste en onderste ledematen. Ze kunnen mediaal of lateraal van positie zijn en hun primaire functie is het bieden van bevestigingspunten voor spieren en ligamenten. Deze benige oriëntatiepunten dienen vaak als gemakkelijk voelbare anatomische referenties tijdens lichamelijk onderzoek en diagnostische beeldvorming.

Mediale en laterale epicondylen:

Lange botten, zoals het opperarmbeen (bovenarmbeen) en het dijbeen (dijbeen), bezitten zowel mediale als laterale epicondylen.

Humerale epicondylen:

Het opperarmbeen heeft een mediale epicondylus en een laterale epicondylus aan het distale uiteinde.

1. Mediale epicondylus van opperarmbeen: Gelegen aan de binnenkant van de elleboog, dient het voornamelijk als bevestigingsplaats voor de buigspieren van de onderarm.

2. Laterale epicondylus van het opperarmbeen: Het bevindt zich aan de buitenkant van de elleboog en dient als bevestigingsplaats voor de strekspieren van de onderarm.

Femorale epicondylen:

Het dijbeen heeft twee epicondylen, beide gelegen aan het distale uiteinde.

1. Mediale epicondylus van dijbeen: Gelegen aan de binnenkant van het kniegewricht, draagt ​​het voornamelijk bij aan de stabiliteit van de knie.

2. Laterale epicondylus van dijbeen: Gelegen aan de buitenkant van het kniegewricht, fungeert het als bevestigingsplaats voor verschillende beenspieren.

Klinische betekenis:

De epicondylen zijn klinisch belangrijk als plaatsen voor spier- en peesaanhechtingen. Blessures aan de epicondylen, vooral in het ellebooggebied (tenniselleboog en golferselleboog), komen vaak voor bij bepaalde sporten en repetitieve handmatige activiteiten. Pijn en gevoeligheid rond deze benige uitsteeksels kunnen duiden op schade aan de omliggende structuren, zoals pezen of ligamenten, en vereisen medische aandacht.

Samenvattend zijn epicondylen benige uitsteeksels aan de distale uiteinden van lange botten, die bevestigingsplaatsen bieden voor spieren en ligamenten. De mediale en laterale epicondylen van het opperarmbeen en het dijbeen zijn prominente voorbeelden met specifieke klinische relevantie bij aandoeningen zoals tenniselleboog en golferselleboog. Het begrijpen van de anatomie en functies van deze benige oriëntatiepunten helpt bij een nauwkeurige diagnose en behandeling van verschillende aandoeningen van het bewegingsapparaat.