Er zijn een aantal redenen waarom boeren in de middeleeuwen vaak last hadden van bot- en gewrichtsschade.

1. Slecht dieet:

- Boeren consumeerden doorgaans een dieet met een tekort aan calcium, vitamine C en andere voedingsstoffen die essentieel zijn voor de gezondheid van de botten.

- Zonder adequate voeding had hun lichaam vaak moeite om sterke, gezonde botten te ontwikkelen en te behouden.

2. Zware fysieke arbeid :

- De overgrote meerderheid van de boeren hield zich bezig met slopende handenarbeid, waaronder landbouw, bouw en andere zware taken.

- Het voortdurend uitvoeren van repetitieve bewegingen en het tillen van zware lasten belasten de gewrichten enorm, wat leidt tot chronische gewrichtspijn en uiteindelijke schade.

3. Gebrek aan medische zorg:

- In de middeleeuwen was de toegang tot goede gezondheidszorg en medische behandeling beperkt, vooral voor de lagere klassen.

- Kleine verwondingen of gewrichtsproblemen die in een vroeg stadium effectief behandeld hadden kunnen worden, bleven vaak onbehandeld, wat tot ernstige en langdurige problemen leidde.

4. Infecties:

- Infectieziekten waren in de middeleeuwen wijdverbreid, en veel van deze infecties konden de botten en gewrichten aantasten.

- Tuberculose, osteomyelitis en septische artritis waren bijvoorbeeld veel voorkomende ziekten die botschade en misvormingen konden veroorzaken.

5. Traumatische verwondingen :

- Ongevallen, valpartijen of verwondingen opgelopen tijdens veldslagen, toernooien of jacht kwamen ook veel voor onder de boerenbevolking.

- Zonder geavanceerde medische zorg kunnen dergelijke verwondingen resulteren in botbreuken, gewrichtsontwrichtingen en andere ernstige orthopedische problemen.

De combinatie van slechte voeding, zware fysieke arbeid, beperkte medische zorg, infectieziekten en frequente traumatische verwondingen droegen bij aan de hoge incidentie van bot- en gewrichtsschade onder boeren tijdens de middeleeuwen.