Het woord ‘spiervezel’ wordt gebruikt omdat spieren bestaan ​​uit lange, cilindrische cellen die spiervezels worden genoemd. Deze cellen zijn verantwoordelijk voor het samentrekken en ontspannen van de spieren, waardoor we kunnen bewegen. Spiervezels bestaan ​​uit verschillende soorten eiwitten, waaronder actine en myosine, die verantwoordelijk zijn voor het glijdende filamentmechanisme dat ervoor zorgt dat spieren samentrekken.

De term ‘vezel’ wordt gebruikt om spiercellen te beschrijven, omdat ze lang en dun zijn, net als vezels. Ze zijn ook erg flexibel en kunnen worden uitgerekt of samengetrokken om beweging te creëren. Spiervezels zijn gerangschikt in bundels die fascikels worden genoemd en die vervolgens verder worden georganiseerd in grotere structuren die spieren worden genoemd.

De term 'spiervezel' wordt vaak door elkaar gebruikt met de term 'myocyt', wat een meer algemene term is voor een spiercel. Sommige wetenschappers geven er echter de voorkeur aan om de term 'spiervezel' te gebruiken om te verwijzen naar de individuele cellen waaruit de spieren bestaan, terwijl ze de term 'myocyt' reserveren voor de grotere, complexere structuren die verantwoordelijk zijn voor beweging.